Oogcontact

Minstens één keer per jaar ga ik al jaren fotograferen bij de watervallen van Coo in de Belgische Ardennen. Daar is altijd wel iets te beleven en dat levert dan vaak weer leuke foto's op. Ik ga meestal op een mooie zomerdag als er veel waterpret is en soms ook op een ijskoude winterdag als de watervallen bevroren zijn en er sneeuw op de rotsen ligt. 
De warmste zomerdagen liggen inmiddels achter ons. Vandaag begon zelfs de weerkundige herfst. Maar toch was het nog druk in Coo en vooral kinderen deerde het niet dat het maar zestien graden was. 
Het vermaak liet zich in allerlei vormen fotograferen: de achtbaan van Plopsa – pal achter de watervallen – ging ik met mijn 100-400 mm-objectief op mijn 7D te lijf. Leuke details in de voorbijrazende bakjes. Kinderen en zelfs volwassenen die over een pleintje tussen fonteinen doorsprinten. Nat pak gegarandeerd. Kinderen die bij de watervallen steentjes over het water keilden. 
Een man fotografeerde zijn bevallige vriendin, die gewillig als een professioneel model in verschillende houdingen poseerde. Haar ene hand op haar heup, met de andere hand haar lange blonde haar omhooggeduwd. Hoofd een beetje schuin, haar lichaam een beetje weggedraaid van de camera. Perfect. 
Daar stond ik met mijn 6D en 7D en verschillende lenzen. Maar hij had met zijn eenvoudige compactcamera het beste model. 
Dat dacht ik althans. Tot ik een jongetje fotografeerde dat over stepping stones rende. Op zeker moment gleed hij eraf, zonder te vallen. Toen hij weer op een steen stapte, zag hij dat ik hem fotografeerde. Hij keek recht in de lens. Het gebeurt zelden dat je als fotograaf oogcontact kunt maken met een kind dat helemaal in zijn spel opgaat. Daarom vind ik deze foto zo bijzonder. 
En voor dat bevallige fotomodel ga ik nog wel eens terug. Ik zei al dat ik hier minstens één keer per jaar kom.

En voor die mooie meid kom ik nog wel eens terug.