zaterdag 26 januari 2013

Vroeg op

Na een vijfdaagse werkweek kan ik me er in het weekend zelden toe zetten om vroeg op te staan en met de camera de natuur in te trekken. Gisteren kreeg ik zin om in het eerste ochtendlicht op zoek te gaan naar vroege schaatsers in een mooi natuurgebied. Ik nam me voor om op deze vrije zaterdagochtend voor dag en dauw uit bed te springen en de natuur in te trekken. 
Ik heb vaker zo'n bevlieging en meestal draai ik me dan nog een keer om, om later op de dag spijt te krijgen dat ik weer een mooi fotouur heb laten schieten uit pure luiheid. Vandaag had ik daar geen last van. Om kwart voor zeven zat ik aan een ontbijtje, ik laadde mijn fotospullen in een rugzak en pakte een statief. Op naar de Peel. 
Onderweg vormde de opkomende zon een mooie rode ochtendgloed aan de horizon en tussen bomenrijen. Ik reed richting Stippelberg en begon te fotograferen. Geen schaatsers, maar al wel mooi landschapsopnamen. 
In de omgeving van Griendtsveen waren nog geen schaatsters te zien. Ik fotografeerde een vroege jogger op de weg naar America in een mooi winterlandschap. Ik fotografeerde puisten van bomen en berkenstammen en vroeg me af of streekfotograaf Martien Coppens hier in kleur gefotografeerd zou hebben, als hij daar in de jaren twintig al de beschikking over had gehad. 
Pas rond een uur of tien kreeg ik een paar schaatsers in het vizier. Het mooie ochtendlicht had plaats gemaakt voor een flets zonnetje. Het landschap oogde meestal grijs, met af en toe wat kleur in een toch wel mooi strijklicht. "Je had hier twee uur geleden moeten zijn", zei een schaatser die het voor gezien hield. Hij bewonderde mijn mooie ochtendfoto's. Jammer dat ik hem hier toen niet heb getroffen.
Dus ik heb geen foto's van schaatsers in het eerste daglicht. Dat wordt kiezen tussen de rode gloed in bomenrijen en een eenzame schaatser, vlak voor de dooi invalt. Die ene man, die de ijsvlakte overziet, benadert nog het dichtst wat ik wilde maken. Maar ja, ik had hiervoor nog wel even uit kunnen slapen.

Ochtendlicht of vroege schaatser.

zondag 13 januari 2013

Watervogels

We zijn alweer bijna twee weken onderweg in het nieuwe jaar en ik had nog geen foto's gemaakt die de moeite waard waren om hier te tonen. Als ik interessante foto-onderwerpen zag had ik geen tijd om foto's te maken en als ik tijd had om foto's te maken vond ik de boeiende onderwerpen niet. 
Ik was al wel met fotografie bezig dit jaar. Afgelopen week bezocht ik een leuke lezing van Martijn van de Griendt, een mensen- en straatfotograaf die professioneel werkt op het terrein waar ik graag als amateur bezig ben. Dinsdagavond wil ik naar het eerste Fotografiecafé bij Gerard van Hal in Helmond gaan. 
Vandaag vond ik het hoog tijd geworden om mijn eerste foto van 2013 op dit blog te plaatsen, maar op straat kreeg ik dit weekend weer niets boeiends in de camerazoeker. Dus wandelde ik tegen het vallen van de avond nog even naar een vijver bij mij in de buurt. Altijd goed voor een mooie avondfoto of watervogels in opspattend water. 
Terwijl ik foto's maakte van eenden, meerkoetjes en meeuwen op en om het water, kwam er een man naast me staan. Hij dacht hardop dat je wel snel dood zou zijn, als je met deze vrieskou in het water sprong. Ik dacht dat hij het over de nieuwjaarsduik had en grapte nog, dat het water nooit kouder wordt dan nul graden. 
Maar toen hij over zijn ziekte begon en aanstalten maakte om in het water te springen, wist ik beter. Terwijl ik op hem inpraatte en 112 belde, liep hij weg. Ik heb nog een foto van hem gemaakt, zodat de politie een behoorlijk signalement heeft. Ze gingen hem zoeken, zeiden ze. Nu was mijn fotohobby ook nog eens nuttig. 
De agenten dankten me vriendelijk en ik overwoog om maar naar huis te gaan. Maar ik had nog geen foto's waarover ik tevreden was. Dus bleef ik nog even en daar ben ik blij om. Want toen iemand met een zak brood aan de overkant van de vijver verscheen, vloog de hele meute watervogels op. Ik onderschepte er met mijn 400 mm-lens twee tegen het donkere decor van een rij bomen. Bingo. 
Tevreden liep ik naar huis. Boven mijn hoofd zwelde het gedokker van een naderende politiehelikopter aan.

Nog even gewacht.