Ik heb vaker zo'n bevlieging en meestal draai ik me dan nog een keer om, om later op de dag spijt te krijgen dat ik weer een mooi fotouur heb laten schieten uit pure luiheid. Vandaag had ik daar geen last van. Om kwart voor zeven zat ik aan een ontbijtje, ik laadde mijn fotospullen in een rugzak en pakte een statief. Op naar de Peel.
Onderweg vormde de opkomende zon een mooie rode ochtendgloed aan de horizon en tussen bomenrijen. Ik reed richting Stippelberg en begon te fotograferen. Geen schaatsers, maar al wel mooi landschapsopnamen.
In de omgeving van Griendtsveen waren nog geen schaatsters te zien. Ik fotografeerde een vroege jogger op de weg naar America in een mooi winterlandschap. Ik fotografeerde puisten van bomen en berkenstammen en vroeg me af of streekfotograaf Martien Coppens hier in kleur gefotografeerd zou hebben, als hij daar in de jaren twintig al de beschikking over had gehad.
Pas rond een uur of tien kreeg ik een paar schaatsers in het vizier. Het mooie ochtendlicht had plaats gemaakt voor een flets zonnetje. Het landschap oogde meestal grijs, met af en toe wat kleur in een toch wel mooi strijklicht. "Je had hier twee uur geleden moeten zijn", zei een schaatser die het voor gezien hield. Hij bewonderde mijn mooie ochtendfoto's. Jammer dat ik hem hier toen niet heb getroffen.
Dus ik heb geen foto's van schaatsers in het eerste daglicht. Dat wordt kiezen tussen de rode gloed in bomenrijen en een eenzame schaatser, vlak voor de dooi invalt. Die ene man, die de ijsvlakte overziet, benadert nog het dichtst wat ik wilde maken. Maar ja, ik had hiervoor nog wel even uit kunnen slapen.
 |
| Ochtendlicht of vroege schaatser. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten