Scherp

Ik had er al lang niks meer over gehoord of gelezen. Ik ben er ook nooit geweest. Het fotofestival stond me dan ook niet helder voor de geest, toen we door de straten van het Belgische stadje Arlon liepen. "Altijd gedacht dat dat fotofestival in Frankrijk was", zeg ik tegen mijn vrouw, als ik al die foto's in de straten van Arlon zie hangen. 
Ze zijn op grote doeken afgedrukt en op de muren van de heuvel Knipchen opgehangen aan de voet van de Sint Donatuskerk. Ze zijn ook op grote platen afgedrukt die in de winkelstraten aan lantaarnpalen hangen. Ze hangen ook aan gevels van de karakteristieke oude huizen in Arlon. Ik vind nergens verwijzingen naar het fotofestival. 
Het speelt aldoor door mijn hoofd: dat is toch in Frankrijk? Niet in België. Arl.. , Arl.., eh. Wat hebben die foto's hier in Arlon te betekenen. 
Ik was even niet scherp van geest en moest het internet op voor de antwoorden. Dat fotofestival is in het Zuidfranse Arles, niet in Arlon. En wat ik hier in Arlon zie, zijn enkel de 150 buitenfoto's van 'Rencontres Photographicues D'Art'lon'. Nog te zien tot 30 september. Het binnenfestival is al afgelopen; dat duurde van 28 april tot 13 mei. 
Op een blog die Scherpstellen heet, toon ik hier nog wel even een foto die ik in Arlon maakte. Het gaat immers over scherpte. Nou ja, in elk geval over een winkel waar ze niet alleen messen en scharen verkopen, maar ook scherp slijpen – aiguisage, staat er op de etalageruit.  
Bij het kijken naar deze foto herinner ik me een lekker warme dag, volle terrasjes om de hoek van dit straatje, stokbrood etende en wijn drinkende mensen en denk ik weer aan een Zuidfranse stad. Arl.., eh, afijn, ik weet inmiddels beter.

Arl... eh.

Curiosity

Een week geleden landde de marsverkenner Curiosity op onze rode buurplaneet. Na een reis van 567 miljoen kilometer die 255 dagen had geduurd, begon het ding foto's naar de aarde te sturen. Een leek als ik ziet op die foto's landschappen zonder enige referentie voor afstanden en materie. Voor mij zijn het gewone leuke abstracte foto's. 
Ik moest aan Curiosity en zijn 1,6 miljard euro kostende missie denken, toen ik vanmorgen op het terras van ons weekendhuis in de Ardennen deze foto maakte. Tijdens het ontbijt zag ik een roofvogel rondcirkelen boven de heuvels. Een buizerd of een havik misschien, ik zag slechts contouren van de vogel en zijn zweefvlucht die slechts werd onderbroken door af en toe enkele trage vleugelslagen. 
Ik aanschouwde de vogel even en besloot er foto's van te gaan maken. Hopelijk gunde hij mij de tijd om mijn Canon EOS 7D te pakken en er mijn 100-400 mm telezoom voor te schroeven. Dat deed-ie niet. Toen ik terugkwam op het terras was de vogel gevlogen. Ik bleef nog even naar de hemel turen in de hoop dat hij terug zou keren. Maar de alarmkreten van andere vogels waren verstomd en het was weer rustig aan het uitspansel. 
Ik keek naar de ochtendlucht en zag dat een fletse zon harde contrasten schilderde in de sluierbewolking. Contouren van condensstrepen van vliegtuigen tekenden zich daarin scherp af. De lucht leek een besneeuwd berglandschap, of misschien wel een buitenaards landschap waarin geen enkele maat staat op diepte en afstand. 
Ik gebruik zelden een sluitertijd van 1/8000 seconde, maar nu kwam dat wondertje van fotografische techniek op mijn camera van pas. Het wordt nog een hele uitdaging voor Curiosity om mooiere foto's naar de aarde te sturen dan deze. En als wetenschappers het belangrijker vinden dat de marsverkenner informatie stuurt over water en gas op de planeet, dan kan ik ze verklappen: dat heb ik thuis al lang en ik heb zelfs elektriciteit.

Gas, water en elekticiteit.