Verkoeling

Snik en snik heet was het gisteren. We zochten verkoeling in het zwembad en deden verder een hele vakantiedag vrijwel niets anders dan lui in een stoel in de schaduw liggen. Tussen acht en negen uur gisteravond sloeg in Somme-Leuze het weer om en kregen we ons deel van het noodweer dat over België en Nederland dreef.
Hier viel het trouwens nog mee als ik hoor hoe het er elders aan toeging. Geen hagelblokken van drie centimeter gezien. Wel een flink plens regen, maar we hebben het hier al heviger meegemaakt. Zo rond middernacht fotografeerde ik een mooi schouwspel van bliksemschichten en weerlicht boven de heuvels aan de overkant van het Ourthe-dal.
Eerder op de avond zat mijn vrouw aan tafel te puzzelen, terwijl buiten de zware onweerswolken op deze hete dag al vroeg de zon uitdoofden. Het was om negen uur al zo donker als op een winteravond. In het raam van onze woonkamer zag ik de weerspiegeling van mijn vrouw. Met haar mouwloos shirtje vanwege de hitte, haar gebruinde of eerder roodverbrande huid en de regendruppels op de ruit ving ik een extreme zomerdag in één beeld. Ik maakte deze foto van op de grens van 34 en 14 graden.

34 of 14 graden?

Waterpret

Minstens één keer per jaar rijden we vanaf ons vakantiehuis in Somme-Leuze naar Coo om er de waterpret onder de watervallen te fotograferen. De warme zondag van vandaag leende zich daarvoor uitstekend. Ik was benieuwd of ik aan de serie spelende kinderen in het water van vorige jaren nog iets nieuws kon toevoegen. Dat is me gelukt.
Ik heb de mensen op de foto dit keer eens rauw aangesneden. Zo zit de beschouwer van de foto midden in de actie. De kijker moet wel voor lief nemen dat armen, benen en soms zelfs hoofden buiten het kader vallen. Ik heb er een hard contrast aan toevoegd. Het harde zonlicht leende zich daar voor en de foto's worden er wat agressiever van. Maar deze foto's ziet U hier niet.
Want naast al dat jaarlijkse gespetter van kinderen kreeg ik vandaag ook de kans om eens vol de actie van een paar kanovaarders mee te beleven. Fotografisch dan wel te verstaan. Een professionele cameraploeg maakte opnames van de mannen in de kano en de actie moest tig keer over. Dan weer zaten ze te veel rechts in beeld, dan weer te veel links. Ik maakte er een serie foto's van en omdat de actie zo vaak over moest, kon ik ook telkens een ander standpunt zoeken. Pal aan de waterkant maakte ik deze foto, waarbij je het gevoel krijgt dat je zelf ook in volle actie onder het neerstortende water zit.
Mijn vrouw vroeg nog wel bezorgd of ze autosleutels mocht hebben, zodat zij in elk geval nog thuis kon komen, mocht ik verzuipen. Maar een beetje telelens doet wonderen. Ik hield het droog.

Coo-no of kano? 

Pluvius

Wekenlang was Pluvius op vakantie. Af en toe stuurde hij even een kaartje, maar verder was het alleen maar droogte en zonneschijn. Uitgerekend op de dag dat onze vakantie begon, keerde Pluvius terug van vakantie. En dan heet het berustend: ach, we maken er maar het beste van.
We zijn weer neergestreken in ons vakantiehuisje in de Ardennen. Met een lik PVC-lijm heb ik provisorisch een scheurtje in de dakgoot gedicht, zodat het regenwater niet meer langs de tuindeuren naar binnen sijpelt. Repareren komt later wel. We hadden na de winter ook nog geen tijd om het zwembad eens goed schoon te maken en weer op orde te brengen voor de zomerpret. Daar zijn we nu mee bezig. De zon zal wel weer eens terugkeren en dan zijn wij er klaar voor. Nu ben ik er even klaar mee. Nat en nog niet gezwommen.
We gingen lunchen in Durbuy. Daarna een korte wandeling door het stadje. Schuilend onder een winkelluifel zag ik al die andere weekend- en vakantievierders aan ons voorbij trekken. Ik schoot vanonder de luifel een leuk serietje paraplu's. De mannen op deze foto boden me het leedvermaak waardoor ik een verregende vakantiedag toch nog leuk ging vinden. Regen, en dan ook nog eens wachten op de dames die in een droge winkel rondsnuffelen naar iets duurs waar je thuisgekomen vervolgens niks aan hebt. Zo zal het wel gegaan zijn.
De winkel waar wij onder de luifel voor stonden te schuilen was gelukkig gesloten.

Na regen komt zonneschijn.

Rond

Dit pinksterweekeinde doet onze Foto Expressie Groep Gemert weer mee aan de Open Atelier Route in ons dorp. Al jaren zijn we twee dagen lang van de partij tijdens deze kunstenaarsmanifestatie. Op zeventien adressen kan het publiek bij kunstenaars in de keuken gaan kijken. Onze fotoclub heeft dit jaar een tentoonstelling van 21 foto's ingericht in het Commanderij College.
Elk jaar plakken we een thema op deze expositie. Dat doen we om een verbindend element in de fotoserie aan te brengen. Elk lid is vrij om binnen zijn eigen stijl of voorkeur een foto aan te leveren die bij het thema past. Dit jaar hebben 21 fotografen van onze club 'Rond' gefotografeerd. De resultaten zijn verrassend divers.
In het afgelopen half jaar heb ik naar deze expositie toe gefotografeerd door goed 'rond' te kijken. Ik hield uiteindelijk een handvol foto's over waarover ik tevreden was. Ik zocht 'rond' niet in abstractie of in een boodschap. Ik fotografeerde voor de handliggend 'rond' dat ik op straat zag. Daarbij probeerde ik 'rond' wel altijd te koppelen aan een alledaags beeld.
Op de foto die ik hier toon wordt een boerderij gevangen in een ronde verkeersspiegel. Ik vind het mooi dat de boerderij zelf is opgebouwd uit allerlei vierhoekige elementen, zoals de ramen en de zonnepanelen op het dak.  Die ronde boog van de poort valt daardoor des te meer op. Dit is overigens niet de foto die op de expositie hangt. Als U die wilt zien ga dan zondag of maandag tussen 12.00 en 17.00 uur eens kijken in het Commanderij College aan het Sleutelbosch 2 in Gemert.
Loop er eens rustig 'rond' en maak gelijk een 'rondje' langs de andere kunstenaars: http://www.atelierroutegemert.nl

Ik keek eens goed rond.

Regen

We hebben dit warme weekend loom rondgelummeld in en om ons weekendhuisje in de Ardennen. Ik zal u hier niet lastigvallen met nog meer foto's van mussen en merels die ik heb gefotografeerd. Een paar exemplaren toon ik op mijn Flickr-pagina's. Ik doe niet zoveel met die Flickr-account, maar soms heb ik een serietje dat ik daar achter laat. Er zit niet echt beleid achter de invulling van fotosite http://www.flickr.com/photos/paulverhees.
Ik had hier graag een foto getoond van de modeprocessie in Maastricht. Maar vandaag faalde ik als straatfotograaf. We reden even Maastricht in om er te lunchen. In Somme-Leuze hadden we de eerste bui van deze dag al over ons heen gehad. Ik had weinig zin om mijn camera's bloot te stellen aan een hoosbui, dus liet ik ze in mijn auto achter.
We liepen door de stad en opeens doemde voor ons een bonte stoet zwijgende mensen op. Hun kleding was niet alledaags en hun opmaak was te overdreven voor een middagje stappen in het uitgaanscentrum van Maastricht. Op pamfletten die ze uitdeelden las ik dat dit een 'modeprocessie' was.
Hier had ik leuke foto's kunnen maken. Maar ja, geen camera bij de hand. Ik heb er geen traan om gelaten. Toch heb ik een foto die me aan een tranenwaas doet denken. Net na ons avondeten op het terrasje achter ons vakantiehuis brak gisteravond een zwaar onweer uit. Ik was net mijn fotospullen aan het opruimen en had mijn Canon 7D nog stand-by. Snel even een fotootje gemaakt en zo stond mijn fotohobby dit weekend sterk onder invloed van regenbuien. Geen tranendal maar regenval.

Geen tranendal maar regenval.