Ik heb niet veel verstand van architectuur, dus deze inleiding is ohne Gewähr. Maar ik moest het toch even aan U kwijt, omdat mijn foto vooral erg veel zuil toont. Een uitstapje van onze heemkundekring bracht me gisteren naar Aken, waar gidsen ons vertelden over de interessante historie van de stad. Keizer Karel de Grote is er in 814 overleden en alles wat naar deze heerser verwijst is in deze stad opgepoetst en uitvergroot.
De gidsen vertelden feitjes en wetenswaardigheden en verwezen naar de bewijzen om hun kennis te onderbouwen. Pech voor die gidsen, als er dan in je gezelschap een historica is die je bewijzen onbetwistbaar uit handen slaat, zodat je hele verhaal in duigen valt.
Opeens besefte ik dat de fotograaf en de historicus iets gemeen hebben. Ze laten in een klein kader de werkelijkheid van een grote wereld zien. En binnen dat kleine kader kun je de werkelijkheid manipuleren. Een historicus baseert zich op bewaard gebleven bewijzen, analyseert, interpreteert en schetst een beeld van wat geweest zou kunnen zijn. Het is maar een klein deeltje uit een tijd waarvan niemand nog kan getuigen.
Een fotograaf doet iets dergelijks. Hij toont een stukje werkelijkheid in het kader van zijn beeld, maar selecteert zijn uitsnede zodanig dat die een andere indruk kan wekken van de grote wereld waarin de foto gemaakt is. Ik toon hier een foto van een eenzame man tussen oude Romeinse zuilen. Die zuilen zijn niet Romeins. Dat vertelde ik al. Maar is die man eenzaam? Waarschijnlijk niet. Maar dat zal de beschouwer van mijn foto nooit zeker weten. Als ik U vertel dat hij op een terrasje met Karel de Grote zit te kletsen, dan hoeft U me net zo min te geloven als een stadsgids die enthousiast vertelt over de geschiedenis van zijn stad.
In gesprek met Karel de Grote? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten