In dit Waalse toeristenstadje is het vakantietijd voor de uitbaters. Dit anders op zondagen zo drukke 'kleinste stadje ter wereld' lag er uitgestorven bij. Zelfs de kunstijsbaan die hier rond de jaarwisseling volbezet was, was nog niet afgebroken. Ik maakte er een paar foto's van het slangennetwerk dat normaal onder het ijs verstopt ligt. Mooie patronen.
Opeens hoorde ik ergens in dit spookstadje een man zingen, begeleid door gitaarmuziek. Even dacht ik dat het Raymond van het Groenewoud was, maar de anonieme zanger bleek hem gewoon perfect te imiteren. Voor de ingang naar het kasteel zag ik hem gehurkt zitten. Er stonden meer mensen. Het was een groepje zonder enige orde. Dat maakte de fotograaf in me wakker. Ik maakte drie foto's waarvan ik hier de eerste toon.
Wat ik op deze foto zie is een groep mensen die alleen maar een groep is, omdat ze dicht bij elkaar staan. Ze doen ogenschijnlijk niets samen. De gitarist speelt ingetogen op zijn gitaar alsof hij alleen is. De negroïde jongen kijkt toe alsof de gitarist zijn enige gezelschap is. De jongen met de witte paraplu danst in zijn eentje op de gitaarmuziek. De vrouw in het zwart kijkt uitdrukkingsloos naar de dansende jongen. De man met de gele badjas is helemaal een vreemde eend in deze bijt. En het jongetje met het mutsje heeft een houding van: wat doe ik hier? Geen van allen zien ze het bord waarop staat dat ze de ingang niet mogen versperren. Mijn fotografenoog ziet het allemaal in een oogopslag.
Op de twee andere foto's die ik maakte zat weer eenheid in de groep. Ze keken allemaal naar de fotograaf en ze lachten naar het vogeltje.
 |
| Groep zonder eenheid. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten