Bewondering

Gelukkig nieuwjaar aan U allen. Een van mijn goede voornemens is om dit jaar weer veel mooie foto's te maken. Na het uitwisselen van de nieuwjaarswensen met onze vrienden heb ik kort na middernacht de eerste foto's van het nieuwe jaar gemaakt. En om één uur vanmiddag stond ik aan de Berkendonkplas met twee camera's om mijn nek om er de nieuwjaarsduik vast te leggen. Als er niet een collega had deelgenomen tegen wie ik op een onbezonnen moment zei dat ik foto's zou komen maken, had ik waarschijnlijk mijn nachtrust nog met een paar uurtjes verlengd. Maar nu stond ik aan de plas met een dikke jas aan te koukleumen tussen al die bloteriken.
Het gaat me bij dit soort fotografie niet om de creativiteit. Je kunt het gebeuren voor je lens nauwelijks sturen of beïnvloeden. De uitdaging zit hem vooral in het vinden van een goede plek en het zodanig instellen van je camera dat de foto's in elk geval technisch in orde zijn. En snel handelen in de luttele seconden dat de actie zich afspeelt.
Toen de meute het water in rende heb ik met acht beeldjes per seconde vastgelegd wat er in het water gebeurde. Pas thuis ben ik op mijn MacBook op zoek gegaan naar mijn dappere collega en heb ik van enkele opnamen mooie uitsnedes gemaakt. Van belang vind ik bij deze foto's dat je kunt zien dat het een nieuwjaarsduik is in koud water en geen strandfoto in de zomervakantie.
De foto die ik hier toon koos ik omwille van de tegenstellingen: een fotograaf in een waadpak met een warme muts op, die knettergekke stoere kerel die zich vol overgave in het ijskoude water stort en de man die rustig pootje badend naar de oever terugwaadt.
Ik zag het vol bewondering aan. Na afloop heb ik niet meer op mijn collega gewacht om te vragen hoe het voelde. Mijn vingers tintelden.

Winter, geen zomer!