Gezien

Op kunstfestival Artimond in Helmond werd vandaag weer driftig gefotografeerd. Naast fotograferende iPhones die tegenwoordig standaard in het straatbeeld aanwezig zijn, zag ik ook veel Nikons en Canons en hier en daar een Sony. Op een kunstfestival kun je zelfs een artistiekeling verwachten met een oude anologe camera die hij vervoerde in een lederen schoudertas. Ik heb hem gezien. 
Wat me opvalt is dat met al die camera's alleen maar de optredende artiesten worden vastgelegd. Er zullen dus weer talloze foto's in omloop komen van de schoenenpoetsende Turk Boyaci Huseyin die met veel misbaar, mimiek en emotie de schoenen van zijn klanten en de klanten zelf bewerkt. En van de spectaculair touwspringende DDF Crew. En van de saurussen. 
Ik geef toe, ik heb er ook foto's van gemaakt en die zien er goed uit. Maar mijn grootste aandacht ging toch uit naar het publiek. Terwijl de toeschouwers veel gezien hebben, heb ik veel toeschouwers gezien. De reacties van de mensen, hun pose, hun emotie. Dat fascineert me en dat leg ik fotografisch vast. De artiesten laat ik dan aan de andere Canons en Nikons en Sony's over. 
Ik heb een leuke reeks publiek en pik er eentje uit om hier te tonen. Het is esthetisch niet de sterkste, want daarvoor is ie nogal druk. Maar er is veel op te zien. Links zie je toeschouwers die naar een onzichtbare voorstelling kijken. De hoofdmoot in het beeld wordt gevormd door op schouders getilde kinderen die naar dezelfde voorstelling kijken. Die kinderen vertoonden een acrobatische show die niet in het programmaboekje stond. Tussen de kinderen zie je een raam van het Gemeentemuseum Helmond in Boscotondo dat ook een kader vormt waardoor mensen naar de onzichtbare voorstelling kijken. En dan is er die mevrouw rechts onder in beeld die de voorstelling voor gezien houdt. 
En die voorstelling zelf? Ga eens op zoek naar foto's van al die andere fotografen. Daar zit-ie beslist tussen.

Ik zag deze acrobatische voorstelling.