Uitbundig

Carnaval is een mooi feest. Je kunt er naar kijken, je kunt er van genieten, je kunt er helemaal in opgaan. Het is een feest van kleur en creaties, van muziek, bier en plezier. Ik vier het graag, vier dagen per jaar. Foto's maak ik op deze dagen niet. Ik mis dan de scherpte.
Na een mooie eerste carnavalsavond stond ik vanmorgen verbazend fris en monter naast mijn bed. Dat was in het verleden wel eens anders. Ik had zelfs zin om mijn fotocamera mee te nemen, toen we naar de optocht in ons dorp gingen kijken.
In het fotograferen van carnavalsstoeten heb ik nooit zo'n geweldige uitdaging gezien. Iedereen maakt foto's en waarin kun je je dan nog onderscheiden in die geweldige variatie aan foto's? Vandaag vond ik het antwoord. Wat me opvalt als ik naar carnavalsfoto's kijk is veel kleur, mooi verklede mensen en prachtige praalwagens.
Wat me ook opvalt is dat je zelden het uitbundige van het carnavalsfeest op een foto terugziet. Mensen poseren om met hun kleding te pronken, ze gedragen zich enigszins verkrampt leuk voor de fotograaf en als ze al zingen en in de handen klappen dan is het uitgelatene weggespoeld door drank of vermoeidheid. Let op de doffe blik in de ogen op veel carnavalsfoto's.
Ik gaf mezelf de opdracht om in de optocht op zoek te gaan naar het uitbundige karakter van dit feest. Daarbij ging ik de worsteling aan met de harde slagschaduwen die de zon over de optocht wierp. Ondanks de harde contrasten heb ik gemaakt wat ik wilde maken: een foto van uitbundig carnaval. Hoogste tijd om er nu zelf weer in onder te duiken. Ik ga het geslepen glas van mijn objectieven weer vervangen door het bierglas.

Het carnaval dat ik zocht.