Grote Fik

De grote branden waar ik beroepshalve met mijn neus voorop stond waren meestal kleine rampen en vaak onbedoeld ontstaan. Ik zal niet zeggen dat ze altijd onbedoeld ontstonden, want soms kon je opzet vermoeden zonder dat daarvoor later in de ravage bewijzen te vinden waren.
Dit weekend stond ik weer eens vooraan bij een grote brand. In dit geval was er opzet in het spel. De toeristenbureaus in de regio hadden de brand al ruim vantevoren aangekondigd en ik heb met eigen ogen gezien dat jongelui met fakkels en gasbranders de fik hebben aangestoken. Een vuurzee verwoestte een stapel hout zo groot als een woonhuis.
Het was te doen in het Waalse dorpje Somme-Leuze. Dit feest heet in deze streek Grand Feu. Met deze Grote Fik vieren ze hier dat de winter voorbij is. Kerstbomen en ander overbodig stookhout worden verbrand en de lente kan beginnen. Het water in de buurt wordt niet gebruikt om te blussen maar om glazen te spoelen. En het schuim zit hier op het bier in niet in schuimblussers. De feesttent staat op veilige afstand, de dreun van de feestmuziek hield ons in ons weekendhuis een paar kilometer verderop tot diep in de nacht uit de slaap en het vuur ging vanzelf uit.
Hoewel ik hier vorige jaren ook al foto's maakte, nam ik toch maar weer mijn camera mee. Waar veel mensen samenkomen vind ik altijd wel een mooi sfeerbeeld. In dit geval betrapte ik iemand in het publiek die met een mobieltje een foto maakte. Als het primair om de herinnering gaat, is zo'n fotootje al snel goed genoeg. Maar wil je een mooie foto dan  heb je onder deze omstandigheden toch wel beter materiaal nodig dan de kleine sensor en het plastic lensje, waarmee de meeste mobieltjes zijn uitgerust. Om deze fik vast te leggen had ik een Canon 7D in mijn fikken.

Foto of herinnering?