Bliksems

Rommelde het nou in de verte, of was dat de wind? Nee, toch... weerlicht aan de donkere hemel. Ik zat aan de computer, schakelde naar de internetbrowser en zocht buienradar.nl op. Zowaar, daar kwam een dik pak kruisjes op ons af. En kruisjes zijn op buienradar de getelde bliksemschichten in het afgelopen uur.
Het was me nog nooit gelukt om bliksem te fotograferen. Meestal onweerde het als ik mijn fotospullen niet bij de hand had of andere dingen te doen had. Maar nu stond mijn statief naast mijn bureau binnen handbereik. En nu zat mijn camera met voorgeschroefd 17 mm groothoekobjectief in de tas aan mijn voeten. Kom op, niet gedraald. Ik stelde de boel op voor de glaspui aan onze achtertuin met voldoende vrij zicht op de hemel.
Even proberen. ISO-waarde op 100, diafragma op f/ 5.6. De sluitertijd op bulb. Even een proefopname; ontspanknop indrukken en tot twintig tellen. Ik zag een donker uitspansel en de contouren van de tuin op de voorgrond. Mooi zo, laat nu de bui maar komen.
Weldra gutste het water langs de ruiten, zwiepten de twijgen van de struiken in de tuin heen en weer en zwelde het onweer aan. Eén, twee, drie... Dan weer twintig, dan dertig tellen. Die sensor in de camera moest toch gloeiend heet worden, dacht ik. Maar het kon me even niet schelen. Eén, twee... flits-flits-bliksem-de-bliksem. Hebbes.
Mijn eerste geslaagde bliksemflitsfoto. Ach, alles is relatief. In mijn fototas zitten twee Speedlite 580 EX flitsers die op commando afgaan. Maar het jachtinstict wil ook wat. Met fotografie heeft dat verder niet zoveel te maken. Al zie ik nu wel dat ik eind november mijn tuinmeubelen nog buiten heb staan. Bliksems!


Dankzij het jachtinstinct.