Plagiaat

De zon scheen vanmorgen op één van de mooiste plekjes van Praag en het licht was daardoor keihard. Jammer, want ik had daarom veel last van slagschaduwen in het Gouden Straatje en op de burcht van de stad.
Later temperde het zonlicht, maar toen stak een ijskoude wind op. Dat was ook niet bevorderlijk voor mijn concentratie. Met vingers stijf van de kou liet ik nog wel eens een mooi fotomoment voorbij gaan. Als mensenfotograaf werd ik vanmiddag noodgedwongen een mutsenfotograaf.
Pas op de vroege avond, terug op het oude stadsplein, maakte ik mooie sfeerfoto’s van de Tynkerk die lag te baden in het kunstlicht. Mooie foto’s, dat wel, maar toch te veel folder- of Praagboekenfoto’s.
Ondanks het slechte licht maakte ik vanmorgen in het Gouden Straatje Zlata ulicka een foto die meer in mijn straatje past. Een vader wilde zijn dochtertje fotograferen in het decor van het Gouden Straatje, maar pa had pech. Het kind had meer aandacht voor mij. Gelukkig. Natuurlijk maakte ik net als al die andere toeristen foto’s van het huis waar Franz Kafka ooit zijn meesterwerken schreef, maar die foto van dat schattige kindje heb ik alleen. Nou ja, bijna alleen. Want vader leerde snel en ging even later net als ik op de grond zitten. Zo maakte hij alsnog iets wat ergens wel zal lijken op mijn foto. Noem het maar plagiaat.

I am not her daddy.