Stroming

Het was lekker wandelweer en dus trokken we er gisteren op uit in een mooi bosgebied ten noorden van Saint-Hubert. Ik kende al delen van dit Bois de Grune in de Ardennen door eerdere wandelingen die we er maakten. Omdat het licht mooi zacht was, wilde ik er een foto maken van een snelstromend beekje dat ik wist te liggen  Ik had het eindresultaat al min of meer voor ogen en had dus de materiaalkeuze al op voorhand gemaakt. Jazeker, er ging ook een statief mee. 
Om de sfeer van het bos en het beekje goed te treffen, koos ik voor een lange sluitertijd. Het snelstromend water zou dan uitvloeien en vervagen en er zou een zachte glans op komen liggen. Geen opspattend water en harde contouren van rimpelingen en golven. Daarvoor leende zich deze scène niet. Ik wilde een elastisch wateroppervlak. De ISO ging op 100 (voor de details), het diafragma op f/16 (voor de scherptediepte) en de sluitertijd op 2 seconden (voor die beoogde onscherpte van het wateropvlak). Het resultaat stemde me tevreden. 
Ik was vandaag op tijd thuis om nog snel even een bezoek te brengen aan de expositie die fotoclublid Jan Huijbers dit weekend hield met twee andere kunstenaars. De natuur- en landschapsfoto's van Jan vormden een harmonieus geheel met de schilderijen van Henk van Eck en het keramiek van Hennie van den Hurk. Jan had er onder meer een landschapsfoto hangen van een waterval, gemaakt met een lange sluitertijd. 
"Daar kreeg ik commentaar op van leden van een andere fotoclub", vertelde hij me. Lange sluitertijden zijn uit, hadden ze Jan verteld. Old-school, not done, history. Als je bij de tijd wilt blijven, fotografeer je geen watervallen meer met lange sluitertijden. "Maar ik trek me er niks van aan", zei Jan. "Ik maak foto's zoals ik ze zelf mooi vindt." Goed zo Jan. 
Als ik ergens een hekel aan heb zijn het de dogma's van fotohobbyisten die anderen de les willen lezen. Ik vind het prima dat fotografen wegen voor vernieuwing zoeken; dat ze oude tradities verlaten om nieuwe vormen in de fotografie te vinden. Maar als ze de mooie foto van Jan veroordelen tot iets ouderwets en daarmee naar de prullenbak verwijzen, hebben die fotoclubleden weinig begrepen van de keuzes die je in de fotografie kunt maken. 
Jan bereikte door zijn keuze van de lange sluitertijd het beeld van een mooi uitstromende waterval in het landschap. Een 'bevroren' waterval met scherpe waterspatten zou hier niet gewerkt hebben. Jan liet zich niet uit het veld slaan door een zelfbenoemde stroming in de kringen van amateurfotograferen, die willen afrekenen met deze techniek. 
Ik gun ze hun spielerei. Ikzelf heb me nooit laten vangen in een strak gedefinieerde stroming in de fotografie. De enige stroming waar ik me wel bij voel is die van dit beekje. Met lange sluitertijd.

Stroming in de fotografie.