Processie

Het is vele jaren geleden dat ik nog eens de processie van Valkenswaard naar Handel aan me voorbij zag trekken. Meestal ben ik het dorp uit in het derde weekend van juni. Ik had er in elk geval nog nooit foto's van gemaakt. Maar op deze zaterdag was ik thuis en dus nam ik mijn camera mee naar het centrum. 
Iemand wist dat de processie precies om vijf voor half drie op het Ridderplein zou arriveren en dat bleek op de minuut nauwkeurig te kloppen. Ik maakte foto's van de vaandeldragers die voorop liepen. Ik maakte foto's van een paar kloosterzusters die dapper doorstapten. Ik maakte foto's van massa's wandelaars die dwars over het Ridderplein de weg afsneden. 
De mooiste foto's vind ik toch die van de details. Dat er veertienhonderd wandelaars langs me heen liepen neem ik graag voor kennisgeving aan. Statistieken zijn altijd handig. Maar ik ben toch blij dat ik deze foto maakte van een wandelaarster die moederziel alleen op een muurtje is gaan zitten om even bij te komen van de inspanningen. Nog vier kilometer naar Handel. De laatste loodjes. Ze haalt het, weet een medeprocessiegangster. Al jaren. 
Ik had me voor de processie arriveerde afgevraagd waarvoor die emmers dienden, die de organisatie op het Ridderplein had uitgestald. Eruit drinken leek me niet de bedoeling, al heb ik nu wel gezien dat paarden – die de huifkarren trokken – emmers water leegslobberden. De lopers tapten hun flessen vol bij kranen die door Brabant Water speciaal voor dit doel op het Ridderplein waren geïnstalleerd. Die emmers water bleken niet alleen een uitkomst voor de paarden, maar ook voor vermoeide voeten. Al zullen de paarden zich afgevraagd hebben waarom deze wandelaarster zich niet omkeerde en haar voeten in de kasteelgracht pal achter haar doopte. Dat scheelde toch weer een slok op een emmer.

Dat scheelt een slok op een emmer.