Op een zonnige dag als vandaag is het dan lastig om de juiste instellingen te kiezen voor sluitertijd, diafragma en iso-waarde. Want als de actie zich deels in de volle zon en deels in de schaduw afspeelt, moet de sensor een behoorlijk contrast tussen licht en donker overbruggen. Als je met een handmatig ingestelde camera net een foto in de schaduw hebt gemaakt, moet je vaak behoorlijk snel instellingen veranderen om een geslaagde foto in de volle zon te maken.
Op zulke momenten zet ik mijn camera meestal op diafragma-voorkeuze met een f/8-opening voor een redelijke scherptediepte. De iso-waarde staat dan op 400 waarbij je in de schaduw nog een behoorlijk snelle sluitertijd hebt en in de volle zon een heel erg korte voor bevroren bewegingen.
Met die instellingen op mijn camera spiedde ik vanmiddag in Durby naar leuke momenten. Uit mijn ooghoek zag ik een vrouw door haar knieën gaan om een foto te maken. Ik richtte mijn camera en drukte af. Een tweede kans was er niet, want toen was het moment alweer voorbij.
Het was eigenlijk best een grappige foto. De scène had schaduw- en zonlichtpartijen, maar de belichting zat dankzij mijn vooraf gekozen instellingen wel snor. Wat had ik eigenlijk gefotografeerd? Maakte deze dame een selfie in de reflectie van een ruit? Want selfies zijn een rage. Liefst in een rare houding. Misschien gaat ze daarom wel door de knieën.
Of maakte ze een groepsfotootje met de twee dames naast haar? De oude dame spant zich zo te zien in om te kijken wat de fotografe ziet. De andere dame ziet vlak voor ze op de foto gaat, dat ze eigenlijk nog naar de kapper had gemoeten.
Niet meer nodig. Ik heb haar geknipt.
 |
| Ik heb haar geknipt. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten