Lelijk eendje

Rare jongens, die Fransen. Volgens die lui is een eend net zo sterk als twee paarden. Ze noemen een Citroën die voor het eerst op de markt kwam deux chevaux, vertaald: twee paarden. Eigenlijk moet het zijn deux chevaux vapeur, twee paardenkracht oftewel 2 pk. Maar met hun Franse slag werd het dus zegge deux chevaux, schrijve 2CV. 
Hier in Nederland was het in 1948 voor het eerst op de markt gebrachte autootje niet bepaald een verkoophit. Het waggelende geval met zijn onaantrekkelijke vorm kreeg bij ons de naam lelijk eendje. 
Van auto's ontwerpen en bouwen heb ik geen verstand. Toch creëerde ik vanmiddag mijn eigen lelijk eendje. We wandelden langs het kasteel in ons dorp dat er momenteel onbewoond en door god en alle bezoekers verlaten bij staat. Het enige leven dat nog in de kasteeltuin en kasteelgracht zit komt van eekhoorntjes, vogels en andere kleine wilde dieren. 
De eenden bijvoorbeeld hebben er vrij spel. Ik zag er vanmiddag eentje die uitbundig aan het baden was. Het eendje dook onder water om even later klapwiekend op het wateroppervlak te gaan staan. Ik had mijn Canon 6D om hangen, omdat ik bij het Boerenbondsmuseum het schapenscheren wilde gaan fotograferen. Maar ik had hem schietklaar, dus in het voorbijgaan pikte ik het eendje mee. 
Hoewel de zon scheen was het donker onder de bomen en moest ik een tamelijk lange sluitertijd kiezen. Door de bewegingsonscherpte kwam het fladderende dier behoorlijk vervormd op de foto. Toch vind ik de foto van dit lelijke eendje zelfs nog mooier dan die van het schapenscheren die ik later deze middag maakte. Die foto's waren wel scherp maar toch wollig.

Een lelijke eend maar niet wollig.