Verrassend

Filmregisseur Mel Brooks is een meester in het vastleggen van kolderieke humor. Ik herinner me een scène uit zijn film Blazing Saddles uit 1974. Cowboy Mongo haalt uit om een hem onwelgevallig heerschap  een fikse vuistslag toe te brengen. In plaats daarvan raakt hij het paard van de man vol op de snuit en gaan paard en heerschap onderuit. Verrassende wending voor de kijker, hilarisch moment. 
Ik moest eraan denken toen ik bij een ijssalon in Marche-en-Famenne op het terras zat. Camera als altijd binnen handbereik. Ik observeerde een moeder die een hapje van haar ijsje nam en het volgende hapje aan haar kind gaf. Om en om: hapje voor moeder, hapje voor dochtertje. Ik vond het een vertederend moment en wilde het vastleggen. Pakte mijn camera, stelde de juist belichting in, stelde scherp en toen de lepel weer omhoog ging was ik klaar om af te drukken. 
Precies op dat moment was het hapje voor papa die volgens mij heel goed voor zichzelf kon zorgen. Verrassende wending. Zelfs voor dochtertje, zo te zien. Het zijn die momenten die je als straatfotograaf niet kunt bedenken. Ze gebeuren onder je ogen en als je geluk hebt, zoals ik nu, voor je lens. 
Als je deze scène nog eens terug ziet in een film van Mel Brooks, dan heeft hij ongetwijfeld mijn foto gezien.

Hapje voor, eh... papa.