Moslimvrouwen

Het is niet de allerbeste foto uit de serie, die ik hier toon. Want die bewaar ik voor een wedstrijd. Een voorwaarde in die wedstrijd is dat de foto van deelname is uitgesloten, als die ooit ergens is gepubliceerd. Die naar mijn smaak beste foto is bijzonder, omdat die verschillende uitingen van verschillende culturen laat zien. De foto die ik hier laat zien is dus next best. 
Zonder veel verwachtingen bleef ik in het voorbijgaan even staan bij de rots van Durbuy. Ik maakte hier al vaker foto's. Soms vielen die goed uit, omdat er iets leuks of onverwachts gebeurde. Maar je kunt niet altijd geluk hebben. Ik fotografeerde mensen die elkaar voor de rots fotografeerden. Ik fotografeerde kinderen die een speels gevecht aangingen met het water dat door een fontein voor de rotswand de lucht in werd gespoten. Als de wind er vat op kreeg, dan was het rennen om uit de nevel te blijven. Ik fotografeerde meer van wat ik hier al eerder fotografeerde. 
Terwijl ik daar aan het fotograferen was, wandelde er een groepje vrouwen met hoofddoeken op richting fontein. Moslimvrouwen, neem ik dan maar aan. Er waren geen mannen bij. Ik ken de verhalen van bazige mannen en onderdrukte vrouwen in de Arabische wereld. Ik ken de Koran niet, maar onderdrukking van moslimvrouwen lijkt me meer door de cultuur en de politiek bepaald, dan door het geloof. In dit geval leken het me zelfbewuste vrouwen, die wisten wat ze wilden en deden wat ze leuk vonden. 
Meer zoals westerse vrouwen op een zaterdagmiddag gezellig met hun kinderen op stap gaan, als hun mannen naar het voetbalveld gaan. Die westerse moeders zag ik hier ook in zomerjurkjes in de koude nevel van het fonteinwater ineenkrimpen en gieren van de pret. Zoals deze moslimvrouwen. 
Ik vroeg me alleen wel af hoe lang het duurt voor zo'n hoofddoek weer droog is.

Hoe lang duurt het voor zo'n hoofddoek droog is?