Gestalte

Opeens zag ik die gestalte. Het was een vrouw. Ze trok een kind overeind. Of loopt ze achter een rollator? Dat kon ik niet zien. Eerlijk gezegd zag ik de gestalte pas op het schermpje van mijn Canon PowerShot G10 en niet op het moment dat ik deze foto maakte. Want eigenlijk was ik een fontein aan het fotograferen.
Dat vind ik nou een leuk verschijnsel in de fotografie. Je bevriest een beweging waarin je dan vormen herkent die je in de snelle actie niet ziet. Het water rijst op uit de spuitmond van de fontein en valt in allerlei onvoorspelbare vormen naar beneden. Het is vooral de wind die de vrije val van het water vormt. Telkens anders, net als de vlagerige wind zelf.
Ik maakte tijdens een weekendje Ardennen een serietje foto's van de fonteintjes op het plein in Marche-en-Famenne. Om die fonteintjes staan ook slanke bronzen beeldenfiguren. Ik heb ook die beelden gefotografeerd, maar ik slaagde er niet in om er met water en licht een fascinerende opname van te maken.
Die waterdame is wel bijzonder, want die keert misschien nooit meer terug. De oude Grieken hadden nog niet de beschikking over fotocamera's, maar toch wisten zij al dat er nimfen in de wateren leefden. Uit de Griekse mythologie kennen we zelfs de Crinaeae, de beschermvrouwen van de fonteinen. De bekendste van die Crinaeae is Aganippe.
Ik heb in dit Ardennenweekend weer allerlei mensen gefotografeerd in Marche en in Durbuy. Maar mijn waternimf vind ik toch wel heel bijzonder. Ik koester mijn eigen Aganipje uit de Ardense mythologie.

Mijn eigen Aganipje.