Beet

Het is lang geleden dat ik nog eens gevist heb en eerlijk gezegd was het voor die laatste keer ook al heel lang geleden. Die laatste keer kan ik me nog goed herinneren. Mijn vrouw en ik waren met een visser in een motorbootje een Noorse fjord opgevaren. Wij mochten ook een hengel uitwerpen en mijn vrouw had zowaar beet. Twee tegelijk haalde ze er boven water, met de staarten omhoog en de koppen naar beneden. Het was geen kwestie van bijten maar van letterlijk aan de haak slaan.
Ik jaag liever met een camera op mijn prooi. Soms moet je dan net zoveel geduld hebben als een visser. Loeren, wachten, loeren, wachten. Maar opeens is er dan die reflex. Een fotograaf ziet weliswaar geen dobber ondergaan, maar hij herkent het moment waarop alles op zijn plaats valt; het moment dat interessant genoeg is om het voor de eeuwigheid vast te leggen.
Deze visser maakte het me vanmiddag niet al te lastig. Terwijl zijn hengel roerloos in het water lag te wachten tot de vissen wilden bijten, lurkte hij met grote regelmaat aan een blikje cola. Om de paar tellen nam hij een flinke teug en dat deed hij zo vaak, dat het blikje allang leeg had moeten zijn. Of dronk hij niet echt en was dit een nieuwe manier van vissen lokken: ikke drinken, jij bijten?
In elk geval was er voor mij voldoende gelegenheid om de drinkende visser te fotograferen, terwijl hij wachtte op het moment dat hij beet had. Dat beslissende moment heb ik trouwens niet gezien. Toen het begon te regenen ben ik maar doorgelopen. Ik had al beet.

Drinken of bijten?