Deze zomer was ik in de gelegenheid om regelmatig met de fiets naar het werk te gaan. Ik werkte meestal aan mijn bureau en had de auto niet nodig voor onvoorziene werkzaamheden buiten de deur. Dat fietsen bracht me behalve frisse lucht en gezonde beweging ook de kans om eens op mijn gemak om me heen te kijken en te stoppen waar het me uitkwam. Nooit de vraag: waar kan ik veilig de auto neerzetten?
In mijn werktas ging elke dag mijn kleine, handzame Powershot G10 mee, want regelmatig zag ik leuke dingen die de moeite van het fotograferen waard waren. En nog steeds. Nu de dagen beginnen te korten valt het mooiste licht van de dag weer in mijn woon-werk-fietsverkeer. De lage zon strijkt over de weilanden en zorgt voor warme tonen. Een lichtbedekte hemel heldert als een enorm reflectiescherm de schaduwen op.
Als er in dat mooie landschap dan ook nog boeiende dingen te zien zijn, dan stap ik af. Zoals vanmiddag, toen ik in een mooi verlicht decor een paard met een paardendeken zag grazen. Ik heb geen verstand van dieren en vraag me af, waarom mensen hun honden en paarden zonodig kleren moeten aantrekken. Het was niet koud, het was niet nat. Zou zo’n paard dat lekker vinden, zo’n lap textiel om zijn lijf?
Of hebben mensen tegenwoordig zelfs proefdieren nodig om de komende herfstmode op uit te proberen? Gelukkig ben ik geen modevolger. Want ik zou toch maar belachelijk voor paard lopen met zo’n korte broek en korte mouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten