Heilig Bloed

Ontelbare keren ben ik al langs het klooster van de missiezusters van het Heilig Bloed in Aarle-Rixtel gereden. Vroeger wel eens in de auto, tot de weg gesloten verklaard werd voor doorgaand autoverkeer, maar veel vaker en nog wel eens op de fiets. Het is een groot klooster midden in de velden, slechts geflankeerd door een negentiende eeuwse boerderij die tegenwoordig dienst doet als restaurant annex hotelletje.
Vandaag was ik er voor het eerst binnen. Met collega’s kregen we er een rondleiding. Zuster Sarto voorzag ons van informatie. Het klooster is gebouwd in 1903. Er wonen nog 57 zusters. Dat soort dingen. Maar ik had mijn fotocamera mee naar binnen genomen en dus lette ik weer eens niet goed op al die wetenswaardigheden. Ik heb veel gezien maar weinig gehoord.
Zo keek ik sneaky door een openstaande deur naar buiten, terwijl de collega’s in het museum van het klooster allerlei interessante missiedingetjes te zien kregen. En ik zag een zuster. Eén van de 57. Heel bijzonder, want behalve zuster Sarto en zuster Ursula die de rondleiding gaven, hebben we geen andere bewoonster gezien. Ze moesten ergens zijn; de gemiddelde leeftijd in dit klooster is 85, dus het lag niet voor de hand om aan te nemen dat ze allemaal op reis waren. Ook de zusters hebben recht op privacy en daarom zijn we niet in het woongedeelte geweest, vermoed ik. Maar ik zag er dus eentje. En ik zag meer: ze leven heel werelds met links hun was op de draad te drogen en ook heel devoot met rechts het beeld van een heilige of een adorabele missiezuster op de binnenplaats. Misschien heeft zuster Sarto wel verteld wie dit is, maar ik lette niet op want ik maakte deze foto. En, o ja, dat kruis in de deur bij de zuster is geen kruis van Christus maar de weerspiegeling van raamkozijnen.

Links werelds en rechts devoot.