zaterdag 8 november 2008

'Get a real job'

Helmond is van oudsher een stad van metaalnijverheid, maar vooral van textielindustrie. Daarvoor waren vele handjes nodig en dus was het een echte arbeidersstad. Toen de metaal en de textiel werden gemechaniseerd en geautomatiseerd namen de machines het werk over en was de werkeloosheid in de stad groot. De handarbeid verdween naar lageloonlanden.
De stad heeft zich er in de afgelopen decennia weer aardig bovenopgewerkt met gevarieerde bedrijvigheid. Soms raken heden en verleden van de stad elkaar op onvermoede plekken. Prachtig als je dat in één foto kunt vangen, zoals ik deze week tijdens een lunchwandeling deed.
Aan de achterzijde van textielbedrijf Vlisco hebben buitenstaanders niet veel te zoeken. Een oud deel van de Zuid-Willemsvaart, dat inmiddels niet meer voor scheepvaart wordt gebruikt (verleden tijd!), scheidt voorbijgangers van een vrijwel onbetreden deel van het Vlisocomplex. Er staat ten overvloede een hekwerk, want niemand kan er zonder nat pak komen. Achter het hek is het een ratjetoe van oude gebouwen, noodketen, containers en meer of minder moderne pijpleidingen. En aan dat hek hangt - hoe is het er in vredesnaam ooit gekomen - een spandoek. Daarop roept een dame op om een 'echte baan' te nemen. Bedoelt ze: weg van deze vergane textielglorie? Of schreeuwt ze het juist uit dat er geen beter werk is dan bij de Vlisco? Persoonlijk krijg ik hier het gevoel dat je je heil beter elders kunt zoeken, dan binnen het ijzeren gordijn van dit bedrijfscomplex.

Verleden en heden van Helmondse nijverheid.

zondag 2 november 2008

De Overstap

Veel mensen besluiten na een avontuurtje met een digitale compactcamera de overstap te maken naar een kleinbeeldcamera. Zo'n compact is leuk voor snapshots en vakantieherinneringen, maar toch zeker niet voor het betere werk?
In het dagelijks leven mag ik graag afwijken van wat de massa doet en in mijn fotohobby is het al niet anders. Ik heb De Overstap gemaakt van de professionele kleinbeeldcamera Canon EOS 5D naar de compactcamera Canon PowerShot G10.
Of ik gek ben geworden? Ik denk het niet. De kleinbeeldcamera is heel wat veelzijdiger dan de compact en ik weet waar van beide toestellen de grenzen liggen. Ik zal de 5D blijven koesteren en blijven gebruiken als mijn eerste keuze. Maar het leuke van de G10 is, dat die in de jaszak overal mee naartoe kan. Tot nu toe nam ik vaak de kleinbeeldcamera mee, ook naar plekken en op momenten dat ik er meer last dan profijt van had. En Hét Moment is toch vaak een kwestie van zien.
Vandaag was ik weer eens in Durbuy en daar bleven de EOS 5D met diverse wisselobjectieven en statief achter in de auto. Die is goed beveiligd met inbraakalarm en zover ik maar binnen gehoorafstand van dat alarm blijf, durf ik mijn fotospul wel eens in de auto achter te laten. Zoals vandaag, want ik wilde mijn nieuwe aanwinst de G10 goed leren kennen. Ik maakte een paar foto's van het kasteel van Durbuy, dat ik met mijn EOS 5D al zo vaak heb vastgelegd. Ik heb nu vergelijkingsmateriaal en ik mag zeggen: dat kleine compactding stelt me niet teleur. Deze foto is gemaakt op ISO 80, diafragma f/2.8 en sluitertijd 1/250. Van de 14.7 megapixels heb ik er rondom een paar weggesneden om tot een sterker kader te komen. Ik kan er desondanks nog altijd een zeer hoogwaardige 45 bij 30 centimeter-afdruk (!) van maken.

Kwestie van zien.

Modellenfotografie

Met onze fotoclub hadden we deze week een avondje modellenfotografie. De meeste leden werkten met lamplicht in softboxen en plaatsten de modellen voor neutrale achtergronddoeken. We gebruikten de studio van clublid Frank. Hij is een begenadigd modellenfotograaf en heeft op de boerderijzolder van zijn broer een grote ruimte als studio ingericht.
Zelf had ik mijn eigen flitsers en flitsparaplu meegebracht, die ik gebruik voor modellenfotografie op locatie. Ik koos als decor de oude muur van de boerderijzolder waar de cement tussen de ruwe stenen niet was gevoegd. Een lekkere structuur, mooie kleurtonen en model Dorien kwam er met haar gitzwarte haren prachtig voor uit. Ik schoot vooral staande opnamen van Dorien, en die lenen zich niet zo goed om ze op dit weblog te tonen. Ik vind dat je op computerschermen het beste naar liggende foto's kunt kijken.
Toch maakte ik een naar mijn smaak mooie liggende portretfoto. Zoals zo vaak is het weer een niet geënsceneerde opname die ik het mooiste vind. Deze keer niet van de dames en de kinderen die we opgetrommeld hadden om model te staan, maar van modelfotograaf Frank. Hij kijkt toe hoe de fotoshoot in zijn studio verloopt. En ik zag hoe hij keek.
Zie ook de website van Frank: http://frankbrouwers.nl/modellen2.html

Ik zag hoe hij keek.