Hullie

Als ik door Maastricht wandel heb ik meestal een camera bij me. Een vliegende kraai vangt altijd wat, zeggen ze dan. Gisteren was het druk in de stad. Mooi weer, veel volk op straat. De terrasjes zaten vol, er was een demonstratie van dierenvrienden die medelijden hadden met dieren waarop dierproeven worden gedaan. 
De fietsenstallingen puilden uit en als je daar je fiets wilde terugvinden, dan was het even zoeken. Ik had het allemaal op de foto en liep met een voldaan gevoel terug naar de parkeergarage waar onze auto stond. 
We liepen langs de Maas en daar zag ik mensen foto's maken van stadsgezichten met het water op de voorgrond en van rondvaartboten en speedboten die het Maaswater uiteenspleten. Ik fotografeerde nog wat fotograferende mensen en zag toen een meisje voor me een zijwaartse buiging maken. De betekenis ontging me, maar vóór haar zag ik een ander meisje een foto maken met haar smartphone. Ik kaderde in een drukte af. Gek plaatje. 
Pas toen beide meiden giechelend omkeken en hun duim naar me opstaken, besefte ik dat de smartphone niet aan de voorkant maar aan de achterkant een foto had gemaakt. Ik was in een selfie van twee meiden terecht gekomen. Een hullie, zal ik maar maar zeggen, vrij naar een woord uit ons dialect dat 'zij' betekent.

Geen selfie maar een hullie.