Lente

Als je een foto bekijkt, dan moet je het hebben van één zintuig: je ogen. Je hoort niet wat er op een foto gebeurt, je ruikt het niet, je voelt het niet. En als je al denkt dat je al die prikkels wel waarneemt, dan komt dat omdat je daarvoor op de foto verwijzingen ziet. Als mensen een doek voor de mond houden of hun neus dichtknijpen, dan zal het wel stinken. Als je rook ziet op een foto, dan vul je misschien de bijbehorende stank ook wel in. Pijn voel je niet op een foto, maar iemand die met een grimas op het gezicht naar een bloedende wond grijpt, die zal wel pijn lijden. 
Soms kunnen de op een foto getoonde uitingen van emotie je zelfs op het verkeerde been zetten. Iemand die twee gebalde vuisten in de lucht steekt kan juichen van blijdschap maar evengoed woedend reageren op iets wat hem is overkomen. Zonder context weet je dat vaak niet. Als je op een foto mensen ziet die dassen en mutsen en warme jassen dragen, dan zal het wel koud zijn. Als mensen op een terras zitten dan is het meestal lekker weer. Maar wat nou, als je mensen op een terrasje aan de wijn ziet zitten en ontspannen aan een sigaret ziet trekken, tegen een decor van passerende mensen in winterkleding? 
Vandaag maakte ik zo'n foto in het Waalse Durbuy. Is het hier warm of koud? Deze week begon de lente dus met het weer kan het alle kanten op. Toen ik deze foto maakte was het een graad of zes, zeven. Het zonnetje had voor zonaanbidders al zoveel kracht, dat ze met een jas aan aangenaam op een terras konden verpozen. Wie buiten wandelde verkoos een jas, das en zelfs muts om de windvlagen op tochtige straathoeken te trotseren. Het is dat alles, wat deze foto laat zien. 
Toen we Durbuy uitreden daalde de temperatuur in een fikse hagelbui naar twee graden. Als ik toen mijn camera nog een keer op dit terras had kunnen richten, had ik waarschijnlijk een andere tekst bij die foto geplaatst.

Warm of koud?