Herfst

De hoeveelheid foto's die ik op de Ullingse Bergen bij Sint Anthonis maakte laat zich uitdrukken in vele gigabytes. Maar dat is alweer jaren geleden. De laatste keer dat ik een foto uit dat natuurgebied op deze weblog plaatste was in januari 2009. En dat was niet eens een echte natuurfoto. Ik was nooit een echte natuurfotograaf. Als ik me in het veld begaf, dan was ik veel meer landschapsfotograaf. Ook in de prachtige Scandinavische natuurgebieden tot op IJsland toe fotografeerde ik landschap en geen natuur. 
Tegenwoordig ben ik meer straatfotograaf. Ik zoek verrassende of grappige scènes in het openbare leven. Slechts af en toe richt ik mijn objectieven nog op landschappen, zelden op natuur. Voor natuurfotografie moet je naast kennis van fototechniek ook verstand van de natuur hebben. Waar fourageren de vogels en wanneer? Op welke plekken en op welk uur heb je kans om vossen en dassen te fotograferen? Ik ben een leek als het om de natuur gaat. Dat ik ooit wilde zwijnen fotografeerde, was puur toeval. 
Op een mooie herfstdag als vandaag gingen we weer eens op de Ullingse Bergen wandelen. Vroeger aten we dan regelmatig in restaurant De Heksenboom. Maar het complete nieuwe restaurant dat al weer enkele jaren in bedrijf is, hadden we nog niet gezien. Evenmin als de grote parkeerplaats die aan de rand van de Ullingse Bergen is aangelegd. We lunchten in De Heksenboom en ik nam nog een bokbier om in de stemming te komen voor een stevige herfstwandeling. 
Ik had mijn zinnen gezet op herfstfoto's: gele en rode bladeren, dorre takken en paddenstoelen. Ik had mijn meesjouwuitrusting beperkt tot mijn Canon 7D met 50 mm-marcolensje. Ik lette op het mooie licht en op mooie structuren en kleuren. En ik fotografeerde paddenstoelen zonder dat ik wist hoe die heetten en waarom die juist daar stonden waar ze stonden. Aan Kabouter Spillebeen of Paulus de Boskabouter kon ik het niet vragen. Ik heb ze niet gezien.

Paulus maakte deze foto.