Buiten

De gouden zaal van het Raadhuis van Augsburg is zo mooi, dat je er apart entree voor moet betalen om er binnen te mogen kijken. Alle bezienswaardigheden in het gebouw zijn voor toeristen gratis te bezoeken. Maar niet die gouden zaal. Daarvoor moet je 2,50 euro betalen. Wij gingen er vandaag kijken. Buiten sneeuwde het, dus binnen was het beter, ook al moest je betalen. 
Gidsen wezen op de plafonds, op de wanden, op de deuren, op de schilderingen. En de toeristen draaiden hun nekken in alle standen. Overal zag je iPhones en andere multimedia-telefoons met een camerafunctie op dat goud gericht worden. De ansichtkaarten waren voor een paar dubbeltjes in de shop te koop, maar zo'n zelfgemaakte fletse ruisfoto vinden veel mensen toch leuker. 
Ik had mijn spiegelreflexcamera's in de auto laten liggen. Het gesjouw met die grote camera's door de natte sneeuw in een drukke stad stond me vandaag tegen. Ik had mijn kleine Canon Powershot G 10 in mijn zak. Erg ruisgevoelig, dus voor binnen niet zo geschikt. Maar dat stoorde me niet. 
Ik gebruik musea en toeristische gebouwen meestal als uitzichtpunten, vanwaaruit je gebouwen zonder perspectivische vertekening kunt fotograferen. Je moet vanaf een eerste of tweede verdieping namelijk niet vanuit een flinke hoek omhoog fotograferen, maar ziet gebouwen vanuit een tamelijk rechte hoek ten opzichte van je objectief. 
Binnen maakte ik vandaag ook foto's, maar de beelden die ik door ramen schoot van gebouwen in Augsburg bevallen me beter. Bovendien was er mooi licht. Het sneeuwde, dus de lucht was bewolkt. Er waren geen harde door de zon getekende schaduwen en de straten en daken waren nat, waardoor de rode daken een mooie verzadigde kleur kregen. Terwijl achter mijn rug de camera's klikten in de gouden zaal van het Raadhuis van Augsburg, fotografeerde ik de rode daken. 
En ik had opeens het decembergevoel: zou de goede Sint wel komen, nu hij het weer zo lelijk vindt?

Zou de goede Sint wel komen?