Zittend kermisvieren

De kermis is weer in de stad. Het is stralend weer en dus trekken er veel mensen naar de voorjaarskermis van Helmond. Het is er druk, maar op veel plaatsen is voldoende ruimte om elkaar zonder dringen te passeren of om voldoende schootsruimte te nemen voor een foto. Zelfs scootmobiels kunnen deze zaterdagmiddag zonder veel hindernissen tamelijk dicht bij de attracties komen. Dat geldt dan vooral voor de Noord-Koninginnewal, want op de Markt zorgen terrasjes nog wel eens voor nauwe doorgangen.
Nadat ik op één van die terrasjes had geluncht, liep ik nog een ronde over het kermisterrein. Mijn derde oog was dit keer weer mijn kleine, handzame Canon PowerShot G10. Ik was er niet speciaal op uit getrokken om foto's te maken, dus de kleinbeeldcamera's had ik niet bij de hand.
Tussen al dat kermisvermaak viel het me op dat een kermis weliswaar een smeltkroes is van lawaai en actie, maar tegelijkertijd hoofdzakelijk een zitfeest. Hoe duizelingwekkend je ook omhoog wordt geschoten, wordt rondgeslingerd, over de kop gaat of op elkaar botst, je doet het allemaal zittend.
Ik maakte wat foto's van uit zetels bungelde benen hoog in de lucht, van uit zetels wuivende mensen die elke paar tellen voor je langs suisden en van op bankjes zittende mensen die naar dat vertier keken.
Opeens zag ik een man met een scootmobiel die zich een weg baande tussen het lopend volk op de kermis. Hier en daar stopte hij even om te kijken. Op dat moment besefte ik dat zittend kermisvieren niet voor iedereen zelfgekozen amusement is. Soms moet je al tevreden zijn als je er alleen maar bij kunt zijn. 
Daarrrrr gaat-ie weerrrrr, damesss en hé-é-éren. De autoscootermobiel! 

Autoscootermobiel.