Nieuwe dimensie

Kunst fotograferen is geen kunst, betoogde ik al eerder in een blog. Waterspiegelingen gebruiken om foto's interessanter te maken heb ik hier ook al eens als een te gemakkelijk kunstje veroordeeld. Vandaag bezondigde ik me aan beide en juist door de combinatie denk ik ermee weg te komen.
Het kasteel van Alden Biesen kan ik zo langzamerhand blind uittekenen. Ik kom er met enige regelmaat, omdat ik het vanuit mijn heemgevoel een beetje als ons stamhuis ben gaan beschouwen. In ons dorp staat een kasteel van de Duitse Orde en dat ressorteerde onder de Balije Alden Biesen in België. Vandaar.
Vandaag waren we er weer. Het kasteel is dit voorjaar aangekleed met interessante kunst onder het motto 'Niets Menselijks is Mij Vreemd'. Kleurrijke objecten, maar ook schilderijen, fotografie, poëzie en sculpturen. Die laatste nodigden uit om er fotografisch mee aan de slag te gaan.
Het waren menselijke gestalten, vervaardigd uit roestvrij staal gaas. De vormen waren geschapen door de Brusselse kunstenaar Maggy Jacot. Al fotograferende drong het tot me door dat ik toch vooral haar schepping aan het vastleggen was. En kunst fotograferen is geen kunst, is mijn stelling. Ik keek in de gracht en zag daar de kunstwerken weerspiegelen. Ik richtte mijn objectief naar beneden en fotografeerde verder.
De vormen waren geen moment hetzelfde, want omdat de mannen van staal waren opgehangen aan een enkele draad, draaienden ze in het rond. De rimpels in het water vervormden de lichamen. Het leek wel alsof er mensen onder water zwommen. Ik was fotografisch bezig mijn eigen beeld te scheppen. Ik fotografeerde nu geen kunstwerken van een ander meer en het effect van de waterspiegeling verdween door de illusie dat hier mensen onder water zwommen.
Hier ontstond een nieuwe dimensie waar het niet meer ging om 'kunst van een ander' of 'waterspiegeling'. Zie je wel, ik kom er mee weg. Of is dat toch een illusie?

Illusie.