Spielerei deel 1: ik rustte mijn Canon 5D uit met een 50 mm-objectief, lichtsterkte f/1.4. Voordeel: ik kon in de donkere kasteeltuin veel omgevingslicht meepakken. Nadeel: weinig scherptediepte en ik kon niet in- of uitzoomen. Het kader stond vast. Maar met een fullframe 5D heb je nog een tamelijk ruim beeld, al blijft het inkaderen een uitdaging.
Spielerei deel 2: ik stak de transmitter ST-E2 op de camera. Meestal gebruik ik die om op locatie met flitsers op statief een set uit te lichten. Nu hield ik de flitser los in de hand, ver van de camera. Ik wilde met een mix van omgevingslicht en flitslicht wat schaduweffecten bereiken. Spannend, want de effecten waren onvoorspelbaar. Het was wel leuk om te doen.
Ondanks de beperkingen die ik mezelf aldus had opgelegd, maakte ik een foto waarmee ik mijn verhaal van de kasteeltuinconcerten kon vertellen. Er staat geen bandje op de foto, want ik kwam hier niet voor de muziek. Het gaat vooral om de gezelligheid.
Het kasteel is hier een onbelangrijk decor. Het leent hooguit zijn naam aan deze concertreeks. Dus staat het verlichte kasteel onscherp op de achtergrond.
De pret van deze avonden is dat je in de anonimiteit van de menigte – ook onscherp – jezelf amuseert met je medestappers. Dat is wat deze foto op de voorgrond toont.
En die spielerei? Die brengt me zoveel afleiding dat ik na een leuke avond nog steeds niet weet welke band er speelde.
 |
| Buiten beeld speelt de band en ik ook. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten