Langs een bosweg zag ik omgewoelde bermen. De onderkanten van de kluiten waren nog nat. Verse sporen. Hier waren vandaag, in elk geval nog niet zo lang geleden, wilde zwijnen geweest. Die zaten er veel in dit bosgebied.
Ik klom in de uitkijktoren die een mooi uitzicht bood over een open plek in dit uitgestrekte bos. Her en der lagen vennetjes. Omdat ik hier vaker kom, wist ik dat dit open gebied eindigt tegen een bosrand in de verte. Maar die kon ik door de nevel niet zien. Wild ook niet. Er blies een ijskoude wind door de ramen van de toren, waarvan ik de plexieglazen ruiten had opengeklapt. Ik maakte een paar foto's van dit spooklandschap, tot mijn vingers tintelden van de kou.
Ik verliet de toren en ging beneden nog een eind wandelen. Ik had mijn Canon 5D omhangen met een groothoekobjectief voor het wijdse landschap en mijn 7D met een 100-400 milimeter telelens voor eventueel wild.
Uiteindelijk moest ik me tevreden stellen met een paar landschapsfoto's waarin behalve de nevel een hoofdrol was weggelegd voor dode bomen, stammen, knoesten en een decor van in de mist gehulde bossen op de achtergrond. Ik maakte ook nog een paar foto's van een eenzame wandelaar die mijn pad kruiste. Maar geen wilde zwijnen of edelherten. Zelfs geen vosjes of konijnen.
Ik had er alle begrip voor dat de dieren zich verstopten. In dit bos liepen hier vlakbij ook jagers met geweren. En ik kon elk moment over grote afstand raakschieten met mijn Kanon 7D.
 |
| Geweer of Kanon? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten