Schaapachtig

Al vaker heb ik op dit blog laten merken, dat ik niet gecharmeerd ben van alle mogelijkheden die de nieuwe fototechnieken bieden. Photoshop en andere fotobewerkingsprogramma's zijn in handen van kundige vaklieden prima gereedschappen. Maar te vaak ontaardt fotobewerking naar mijn smaak in spielerei, waarbij het spelen belangrijker is dan het eindresultaat van de foto. Onder de noemer kunst wordt er dan een heleboel goedgepraat wat eigenlijk geen functie heeft.
Met de dokatechnieken in de analoge fotografie kon je ook knutselen, maar je had veel minder mogelijkheden dan met de computertechnieken in de digitale fotografie. Bovendien waren de dokatechnieken voor veel minder mensen weggelegd. Je moest er een ruimte voor inrichten en chemicaliën voor aanschaffen. Je moest de techniek leren beheersen. En een foutje kostte onmiddellijk geld, of erger nog: je was je unieke opnames kwijt.
Photoshop en andere fotoapplicaties worden nu gebruikt om naar harte te lust te knippen en te plakken in laagjes en kleuren te vervreemden, zonder dat het direct een functie heeft. Ik heb er ook nog ooit mee geëxperimenteerd, want je moet wel weten waar al die nieuwigheden voor dienen. Het ging me niet eens slecht af, maar ik hou toch meer van de authentieke fotografie. Vooral als daar nog iets van 'het beslissende moment' in zit.
Gisteren maakte ik tijdens een avondwandeling een foto van een paar schapen die nieuwsgiering aan de afrasting kwamen kijken. Ik was niet echt tevreden; er was geen beslissend moment of een ander boeiend element in deze foto. Ik trok in Aperture 3 aan een paar schuifjes om het beeld wat interessanter te maken. De draad heb ik niet weggeretoucheerd, hoewel dat gemakkelijk had gekund. Juist die vind ik belangrijk. Schapen zijn geen vrije heidedieren meer, ze leven in een omheinde wereld.
Ik vind de foto na enig geknutsel nogal gekunsteld. Dit is toch niet zo mijn ding, stel ik schaapachtig vast.

Geknutseld en kunsteld.