Op dit blog plaatste ik al twee keer eerder een foto van de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Wielrennen is nou eenmaal een passie die na fotografie op een stevige tweede plaats staat. Daar komt bij dat de karavaan van La Doyenne elk jaar op luttele kilometers bij ons weekendhuisje in de Ardennen voorbijtrekt.
Vanmorgen stonden we de renners op te wachten op hun eerste klim, de côte de Ny. Ik had een leuk plekje uitgezocht waar ik het peleton van verre zag aankomen en bovendien nog wat van het landschap kon vastleggen. Mooie diagonale lijnen die in de verte in een punt samenkwamen.
Tot de renners in aantocht waren. Toen stak een stelletje lompe Hollanders plotsklaps de weg over en ging pal voor me staan. Ik verzocht ze om opzij te gaan want aan de overkant en naast me was nog plek genoeg. Maar ik kreeg als lomp antwoord: ‘als de renners voorbij zijn heb je weer plek zat’. Dus deed ik een paar stappen naar voren, maakte me zo breed dat ze niks meer zagen, ging en passant bij één van hen op de tenen staan en maakte na een kort ‘sorry’ een paar mooie foto’s. Soms is fotograferen oorlog. De Hollanders gingen schielijk weer aan de overkant staan en ik had weer alle ruimte.
Zo maakte ik deze foto met uiterst links de Spanjaard Alberto Losada Alguacil. Nooit van gehoord? Dat kan. Zijn beste uitslag in de afgelopen drie jaar was een twintigste plek in een onbeduidende wedstrijd en dat was dan nog een uitschieter. Vandaag eindigde hij op plek 112. Zo’n renner staat zelden vooraan op de foto. Ik heb hiervoor eerlijk gezegd links nog meer dan een half peleton moeten afknippen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten