Als ik Andreas Gursky was, dan had ik er misschien al lang geleden ooit de lens van mijn camera op gericht. Wees gerust. Het gebouw kan in één keer op de foto en hoeft niet net als Gursky's Paris Montparnasse in twee delen gefotografeerd te worden, om die vervolgens digitaal aan elkaar te plakken. En als je Gursky heet, kun je net als op de foto van Montparnasse alle mensen, meubels en bezigheden in de afzonderlijke appartementen laten zien.
Maar ik heet geen Gursky en ik ben nooit in de verleiding gekomen om deze meester te imiteren. Dus ik heb de grijze, grauwe Ameideflat nooit op de foto gezet omdat ik het gebouw op zichzelf interessant vind. Ik heb ook geen camera waarmee ik de details van activiteiten achter de ramen van het flatgebouw kan laten zien. Wat ik wel heb is mijn Canon Powershot G10. Die heeft weliswaar niet de kwaliteiten van mijn spiegelreflexen EOS 6D en 7D, maar hij levert nog altijd een beter beeld dan de camerafuncties van mijn iPhone. En ik kan de compacte G10 overal in mijn jaszak mee naartoe nemen.
Toen ik De Ameideflat vanavond goudgeel zag stralen in het licht van de ondergaande zon, was ik dan ook zeer verguld met mijn powershotje. Vanaf nu mag dit gebouw van mij in plaats van 'aauw maideflat' ook (g)ouwe mensenflat heten.
'Aauw maidenflat' wordt '(g)ouwe mensenflat' |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten