In 2009 logeerden we een paar dagen in een hotelletje in Brugge waar een kerstman op de vensterbank ons gezelschap hield. Even leuk neerzetten en uitlichten en klaar was de foto voor mijn wenskaart. 'Hou het recht in 2009' zette ik op een kerstkaart waarop ik een foto plaatste van een vallend jongetje op een kunstijsbaan. Het jaar daarvoor maakte ik een avondfoto waarop het lichtpunt van een straatlantaarn als een ster in beeld kwam. Op de voorgrond zag je een uithangbord van een hotel dat voor mij symboliseerde dat er geen plaats was in de herberg.
Mijn vrouw en ik heb ook al eens zelf op een kerstkaart gestaan in de weerspiegeling van een grote kerstbal in een winkelcentrum in Luik. U begrijpt, ik maak al jaren mijn eigen kerstkaarten. Ik druk ze af op mijn Epsonprinter op een formaat van 13 bij 13 dat prima past in enveloppen van 14 bij 14 die ik in de plaatselijke boekhandel koop. Hoewel ik elk jaar een ander onderwerp vind voor de kerstkaart, weet ik aan het begin van mijn vakantie nooit wat het worden zal.
Dit jaar schoot ik in een week 306 foto's, waaruit ik er na lang wikken en wegen vier overhield die ik goed genoeg vond voor een kerstkaart. Ik fotografeerde sneeuwlandschappen op de Hoge Venen, waarvan er één foto zo op een kerstkaart zou kunnen. Toch maar niet. Te cliché. Ik maakte een foto van een zwaaiende kunstkerstman met aan zijn voeten een stapel cadeautjes in een draaimolen op de kerstmarkt in Luik. Zou kunnen, maar te kitscherig. Dan was er een foto van een pop in een winkeletalage die een gitaarspelende kerstman uitbeeldde. Ach, al die kerstmannen...
Het werd uiteindelijk een foto van een kerstboom in een Luiks winkelcentrum. De boom hing vol ballen en de etaleurs hadden ook nog wat ballen in de vrije ruimte gehangen. Op mijn foto lijkt het alsof die ballen als zeepbellen uit de donkere boom waaien en het licht opzoeken. Dat is 'em, dacht ik. Laten we allemaal op zoek gaan naar het licht: prettige feestdagen.
Op zoek naar het licht. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten