Le Tour

Ooit was ik blij als ik voor dit blog één goede foto per maand zou kunnen leveren. Inmiddels zijn de lezers van mijn verhaaltjes-met-foto's kennelijk verwend, want een trouwe lezer vindt dat de volgende foto erg lang op zich laat wachten. Sorry. Een verbouwing van mijn huis maakt dat ik niet erg efficiënt het internet op kan en bovendien was ik even een royale week op vakantie.
Maar dat levert wel foto's op. Dus trouwe bezoeker, hier is er weer eentje. Vorige week bezocht ik de Tour de France tijdens een etappe door de Ardennen. Ergens halverwege Brussel en Spa fotografeerde ik renners. Maar waar ik zelf meer plezier aan beleef is het observeren van mensen die op de renners wachten.
Een stel meiden vermaakte zich opperbest en liet dansend en wuivend de reclamekaravaan aan zich voorbijtrekken. Die spontaniteit, dat vind ik leuk. Leuker dan een peleton laffe renners dat in Spa besluit om er de brui aan te geven en zonder inspanning op één lijn over de streep te sukkelen. Ze vonden het parcours te gevaarlijk, omdat het door regen glad was geworden. Onzin. Wielrennen is meer dan hard een berg oprijden of een groepje vluchters vlak voor de finish tot de orde roepen om in een sprint uit te maken wie er die dag de bloemen mag gaan ophalen. Met een beetje lef en stuurmanskunst kun je in een Ardennenrit meer winst pakken dan in de Alpen. Maar neen, de heren staakten. Voor mij mogen die meiden elke dan een regendansje doen. Dan zullen de heren leren dat ze ook in de regen aan hun sport verplicht zijn om tot het uiterste te gaan.

Regendans of stuurmanskunst?