Koud

Maar meiske toch, wat zul jij het nog koud krijgen. Het was vanmiddag rond het vriespunt op het kunstijsbaantje in ons dorp, dat er rond de jaarwisseling al weer voor de achtste keer was neergelegd. Het was eerder iets boven nul dan er onder. Warm voelt anders, maar echt om te kleumen was het nou ook weer niet.
Ik ging eigenlijk naar de ijsbaan om er schaatspret te fotograferen. Op het overdekte kunstijsbaantje in het Waalse Durbuy en op de tijdelijke schaatsbaan in het centrum van het Vlaamse Brugge maakte ik al mooie series van schaatsende mensen. Verliefde koppeltjes, vallende kinderen, snelschaatsers en schoonschaatsers.
In mijn dorp had ik nog geen schaatsfoto's gemaakt. En eigenlijk nog steeds niet. Want ik koos vanmiddag een mooi plekje wat verder van de baan, waar ik met een telelens niet zozeer het schaatsen zelf voor de lens kreeg, alswel de gezichten van mensen die zich op de baan vermaakten. De meeste mensen voelden zich niet bespied en staan ongedwongen op de foto. Ik ben tevreden met het resultaat.
De foto die ik hier toon viel me in de serie op, omdat die met weinig informatie iets duidelijk maakt. Dat mutsje rechts in beeld, die rode neus van het meisje en haar verkleumde gezicht: het is koud hier. Dat de foto op een schaatsbaan gemaakt is zie je niet, maar dat is hier ook niet de boodschap. Wat je ook niet op de foto ziet is dat het volgens de weerprofeten de komende week nog veel en veel kouder wordt. Toch maar een mutske, meiske?

Het wordt nog veel kouder.