Wolken

Het leek wel alsof vanmorgen de hemel op ons dak was gevallen. We keken vanuit ons weekendhuisje in Somme-Leuze over het dal van de Ourthe en zagen dat de bossen omhelsd werden door wolken.
Het was geen dik pak mist, waardoor je geen honderd meter ver kon kijken. Het was ook geen ragfijn glasgordijn waardoor een diffuus licht viel. Nee, het waren echte wolken, zoals gezegd: alsof de hemel op ons dak was gevallen.
Het was een prachtig gezicht. Want boven de wolken scheen de zon. Tussen de wolkenflarden kon je bossen ontwaren. Ik pakte mijn camera en zette er een telelens op. Zo kon ik de vergezichten beter inkaderen en er de interessante stukken uit naar voren halen. Op de foto die ik hier laat zien is op de voorgrond nog de top van een boom zichtbaar die in het dorp onder ons huisje staat. Iets daarboven tekent zich een boomkruin af die vol maretaken zit. Daarboven zie je door de wolken heen de bossen bij Grandhan. En - nog net zichtbaar - die witte baan rechts onder in de foto is een wolkenflard waarop de zon schijnt. Maar waarom vertel ik dit? Het doet er niet zozeer toe wat je ziet; het gaat me om de sfeer. Als fotograaf voel ik me met zo'n plaatje in de wolken.

In de wolken.