Cacaofabriek

De Helmonders spreken nog altijd van de Cacaofabriek, maar dat was het al sinds mensenheugenis niet meer. Het was een bedrijfsverzamelgebouw en enkele kunstenaars hadden er hun ateliers. Tot het van vrijdag 4 tot en met zondag 6 januari afbrandde. Op vrijdagavond was het nog een fik van 'jammer, maar maandag zien we wel verder'. Maar op zaterdagmiddag kwam de brandweer manschappen tekort om de helse vuurzee te bestrijden.
Water zat, met de Zuid-Willemsvaart pal voor de deur. Maar het mocht niet baten. De brandweer had een paar etmalen de handen vol om te redden wat er te redden viel. En dat was uiteindelijk niet veel meer.
Er zijn veel foto's gemaakt van de brand en de ravage die achterbleef. Maar vrijwel altijd stonden de fotografen aan de Kanaaldijk naar de voorgevel te kijken. Je zou daar nog kunnen denken dat het allemaal wel meevalt, want je ziet alleen gesneuvelde ramen en dichtgetimmerde deuren.
Gisteren wandelde ik met mijn fotocamera door Suytkade, een wijk-in-aanbouw waar altijd mooi fotomateriaal bij elkaar te schieten is. In de verte zag ik de achterkant van wat ooit de Cacaofabriek was. Mijn God, wat een rotzooi. Ik klom naar het hoogste punt van Suytkade, trok mijn zoomlens naar 400 mm en maakte uit de hand deze foto. Onder is het beeld mooi grafisch strak, een stevige basis voor de chaos die er bovenuit steekt. Pas nu besef ik wat Helmond is kwijtgeraakt.

Cacao maakten ze er al lang niet meer.