Avondwandeling

Het was nog aangenaam weer en we besloten een avondwandeling te maken. De zon schoot een mooi strijklicht over het dal van de Ourthe, dus ging mijn camera mee. Of beter: mijn camera ging zéker mee, want eigenlijk neem ik op elke wandeling mijn camera mee. Je weet immers maar nooit. Het is me al eens gebeurd tijdens die enkele keer dat de camera in de auto lag en de auto ver weg stond, dat zich onverwacht mooie fotomomenten aandienden.
We liepen dus gisteravond even een ommetje door onze tweede woonstede Somme-Leuze in de Belgische Ardennen. We gingen de steile weg vanaf ons huisje naar beneden, met rechts de weilanden die de diepte in golfden en links het dorp met daarachter de fraai door zon beschenen heuvels. Ik had me voorgenomen om niet zomaar raak te klikken, maar de mooie plekjes zorgvuldig uit te kiezen.
Het doorkijkje op de foto viel zelfs wandelend in het voorbijgaan nauwelijks op. Ik zag het pas toen ik nog even omkeek en ik moest er zelfs voor door de knieën. Het kerkje van Somme-Leuze lag prachtig in de zon en de haag vormde een natuurlijk kader. De lage zon wierp krachtige, lange schaduwen en zo was het onvermijdelijk dat ik zelf ook in beeld kwam. Ik vond het niet eens erg. Mijn schaduw vulde precies op de goede plek onder de kerk een lege ruimte. Ik sta dus niet, zoals zoveel vakantiefotografen, zonder erg op de foto.

Mijn schaduw zit daar niet zonder erg.