Zonneharpen

Na een werkweekend mocht ik op twee werkdagen even uitrusten van de baas. Ontspannen doe ik het beste als ik met mijn fotocamera op pad ben. Zo'n camera heeft niet voor niks een ontspanknop, zullen we maar denken.
Vanmorgen reed ik al vroeg de Peel in op zoek naar sfeerplaatjes. Dankzij nevelresten en een herfstzonnetje lagen de mooie fotomotieven voor het oprapen. Als ik al iets moest zoeken, dan waren het vooral plekjes om mijn auto buiten het beeld van al dat moois te parkeren. Al kun je mét auto's in beeld ook mooie foto's maken, merkte ik op de Middenpeelweg ter hoogte van De Rips.
Onder de bomen die aan weerszijden de weg flankeren, vormden onafgebroken rijen zonneharpen voor een tunnel van lichtnevels. Het was een prachtig gezicht. Ik hoefde niet eens de bossen in te lopen om van dit prachtige natuurverschijnsel te genieten.
Ik heb mijn auto gestald op een parkeerplaatsje in de bosrand, waar uitgestippelde boswandelingen vertrekken. Vandaaruit ben ik over het fietspad langs de Middenpeelweg met camera en statief een heel eind teruggelopen in de richting waar ik vandaan kwam. Kijkend in die richting was er geen zonneharp te zien, maar omkijkend in het tegenlicht van de zon stonden ze overal. Prachtig.
Veel automobilisten moeten gedacht hebben dat ik met camera en statief hun snelheid controleerde. Ze minderden althans zichtbaar vaart. Misschien hebben al die haastige lui toen ook gezien dat er een mooi licht over de weg stond. Rustgevend bij al die verkeersdrukte. En als zij er geen oog voor hadden, dan was er in elk geval nog één andere wandelaar die net als ik liep te genieten.

Rustgevend en haastig.