Martin Parr

In het gemeentemuseum van Helmond is een tentoonstelling te zien van de Britse Magnum-fotograaf Martin Parr. Ik ging er vanmiddag kijken. 
Als ik naar werk kijk van wereldberoemde fotografen, dan denk ik vaak: wat doen zij beter dan ik? Kan ik er nog iets van leren? 
Ik bewonder Martin Parr al jaren, dus wat ik vanmiddag zag was voor mij meer een bevestiging dan een verrassing. Wie oppervlakkig naar zijn werk kijkt, zal al snel denken: zulke foto's kan ik ook maken. Wie iets beter kijkt, beseft dat je dan toch in elk geval het goede moment moet pakken. 
Vaak ziet Parr de humor. Maar wat hij vooral wil laten zien is onze overdreven consumptiemaatschappij. Als we om zijn foto's moeten lachen, dan is dat vaak de lach van een lachspiegel: we kijken naar onszelf en zien ons verwrongen gedrag terug. Dat is wat Parr ons toont: onze eigen westerse maatschappij, en hoe decadent, verwrongen we daar in leven. Overdreven eten, overdreven drinken, overdreven kleding.
Het verschil tussen het werk van Parr en dat van mij is, dat hij die lachspiegel tot zijn levenswerk heeft gemaakt. Ik heb met mijn fotowerk geen enkele boodschap. Hij onderscheidt zich met zijn werk en haalt de top; ik fotografeer lekker anoniem in zijn overdreven consumptiemaatschappij. 
Als ik al een foto maak die in de richting gaat van wat Parr doet, dan is dat vooral omdat ik het grappige moment herkende. Een autochtone Nederlander die met stokjes eet en zijn maaltijd wegspoelt met door elkaar tonic, wijn en mineraalwater. Grappig hè? Wel a-Parr-t!

Wel a-Parr-t!