Laatste voorstelling

Theater 't Speelhuis in Helmond is begonnen aan zijn laatste voorstelling. Let wel, ik heb het over het gebouw; niet over het instituut. De optredende artiesten zijn verhuisd naar zaal Traverse. De gemeente maakt plannen voor een tijdelijk theatergebouw en gaat er daarna nog eens goed voor zitten om te bekijken waar de definitieve opvolger van 't Speelhuis moet komen. Ik stond op de eerste rij toen bijna vijf maanden geleden 't Speelhuis afbrandde. Sindsdien word ik elke dag geconfronteerd met de restanten. Het gebouw is de achterbuurman van ons kantoor. Binnenkort start de sloop. Eerst moet er nog asbest worden opgeruimd en daarvoor moest uit oogpunt van veiligheid de gammele nok van de theatertoren worden verwijderd. Dat gebeurde afgelopen week. Er werden grote kranen geïnstalleerd en vervolgens moest de spanten worden doorgebrand. Het uiteindelijke wegtakelen van de verwrongen staalconstructie was minutenwerk. Al dat werk trok in de loop van de week veel bekijks van publiek en fotografen. Ik ging ook af en toe kijken. Maar ik koos niet de open ruimte waar iedereen ging staan vanwege het goede zicht op het werk. Ik ging aan de andere kant staan. Een artistiek gebouw als 't Speelhuis verdient een artistieke kijk. Ik zag door een door de brand geschapen gapend gat in het dak hoe de voorbereidingen voor het takelen werden getroffen. Ik zag hoe dames op een bankje en een man in een scootmobiel de laatste show van 't Speelhuis geen blik waardig gunden. Het werd een chaotische foto, passend bij de chaos na de brand. Ik zag in mijn foto het probleem van 't Speelhuis terug: een geslaagde voorstelling met desondanks weinig kijkers.

Weinig kijkers.