Everzwijn

Om met een camera wild te vangen in zijn natuurlijke omgeving moet je er in de regel vroeg bij zijn. We hebben tijdens een middagwandeling in de Ardense bossen al eens evenzwijnen gezien. Maar voor ik er toen mijn lens op kon richten waren ze al in het kreupelhout verdwenen. Om wilde dieren te fotograferen moet je niet alleen vroeg opstaan, maar ook enige kennis hebben van hun leefgewoonten. Waar verblijven ze? Waar fourageren ze? Hoe voorkom je dat ze je in de gaten hebben? Zoiets.
Dit weekend had ik geluk. Het was druilerig, regenachtig weer. In de dichte bossen bij het Ardennenstadje La Roche, waar toch al nauwelijks daglicht doordringt, was nu helemaal weinig licht. Ik had mijn EF 100-400 mm zoomobjectief met lichtsterkte van 1:4-5,6 op mijn Canon 5D gestoken. De ISO-waarde stond op 800. Ik heb een vaste hand, dus waagde ik het er op om dit met beeldstabilisator uitgeruste objectief met een sluitertijd van 1/30 seconde te gebruiken. En nu maar hopen dat de beestjes mooi stil zouden blijven staan.
Deze ever nam gelukkig even de tijd om mij te monsteren en stond keurig stil. De opname viel wat donker uit, maar in het door Canon geleverde fotobewerkingsprogramma Digital Photo Professional kon ik het in RAW geschoten plaatje nog twee stoppen opkrikken. De meeste foto's van de everzwijnen bij La Roche kon ik weggooien, omdat de dravende beesten als strepen over mijn sensor veegden. Maar met deze ben ik zeer tevreden.
Laat ik eerlijk met U zijn. Ik ben niet vroeg opgestaan, ik heb geen verstand van wilde zwijnen en hoe ik moet voorkomen dat ze me zien weet ik ook niet, getuige deze foto. Ik heb gewoon viereneenhalve euro betaald om een uurtje door de regen te lopen in het wildparkje van La Roche. Daar lopen de dieren binnen een royale omheining in hun eigen leefomgeving. Om deze foto te maken had ik daarom niet veel kennis van diergewoonten nodig, maar van fotografie des te meer.

Niet-in-het-wild zwijn.