Jong geleerd

Mijn muzikale nichtje Helle speelde vanmiddag met haar orkestje De Dweilers uit Erp in Overloon. Daar was het blaaskapellenfestival 'Gein op het Plein'. Wij erheen. Wie mij kent weet dat het me niet om de muziek te doen was. Ik heb daar helemaal niks mee.
In de vierde klas van de lagere school boog de meester zich tijdens het klassikaal zingen naar me toe, luisterde even, en zei: 'Hou jij maar stil!' Een paar jaar geleden nog maar, stapte tijdens carnaval een meisje uit de hossende en wiegende menigte naar me toe en zei: 'Je klapt uit de maat!' Mijn nichtje had zich voor mij dan ook helemaal niet hoeven te verontschuldigen dat ze een bepaald nummer nog niet goed onder de knie had. Ik hoor dat niet.
Dus ik ga niet voor de muziek. Ik ga voor de foto's, want waar mensen samenkomen zijn altijd leuke portretjes, spontane acties of gekke situaties vast te leggen. Ik fotografeerde het vanmiddag allemaal. Leuk snoetje van mijn nichtje, ingekaderd door muziekinstrumenten. En springende muzikanten tussen auto's op straat. Maar het best beviel me toch een foto, waarop ik direct herkende wat ik bij muziek altijd heb gemist: aangeboren talent.
Terwijl een mama met haar dweilorkestje Gèn Gezeiver het publiek vermaakte, sloeg een meisje met een sambabal de maat in het ritme van de muziek. Pal boven een kinderwagen. Die baby krijgt de muziek dus met de 'rammelaar' ingegeven. Jong geleerd, oud gedaan. Dat was voor mij niet weggelegd.

De muziek wordt erin gerammeld.