Geen gezicht

Als straatfotograaf vraag ik nooit of mensen het goed vinden dat ik ze fotografeer. Dat doe ik hooguit als de foto al gemaakt is. Ik heb hier al eerder uitgelegd dat het leuke moment weg is, als je eerst toestemming vraagt. En als mensen echt niet op de foto willen, dan delete ik de foto waar ze bij staan. 
Vandaag bezocht ik het Fotofestival Naarden. Het was een welbestede dag met prachtige foto’s in een even zo prachtig decor van de vestingwallen van het stadje. Ik maakte er ook zelf foto’s, waarvan ik er inmiddels eentje heb gepubliceerd in een besloten Facebook groep voor fotografen die elke week een foto aanleveren die gemaakt is met dezelfde camera en het zelfde objectief. 
Met mijn Canon EOS 6D en 50mm-objectief met lichtsterkte f/1.4 maakte ik een foto van het VVV-kantoor dat is ondergebracht in de vestingwallen. Voor dat kantoor wapperden de vlaggen van het fotofestival. En ik fotografeerde het geheel door een spetterende fontein, want het thema van het fotofestival is ‘Water, water’. Ik plaatste ook een foto op mijn openbare Facebookpagina. (Klik hier)
Verder fotografeerde ik bezoekers die naar foto’s keken. Op de openbare weg, maar ook in de gangen van de vestingwallen. Daar richtte ik mijn camera op deze dame, die schielijk uit beeld probeerde te vluchten. Maar ja, waar blijf je in die smalle gangen? Ik vertelde haar dat ik mensen nooit om toestemming vraag als ik ze op straat fotografeer. Hier, in de beslotenheid van de schaars verlichte gangen, wilde ik haar goedkeuring toch expliciet hebben. 
Ze vertelde dat ze zelf ook fotografeert en altijd terughoudend is met het fotograferen van mensen. Ik dacht: als elke fotograaf er zo over denkt, zouden die mooie festivalfoto’s hier niet hangen. Ze keek op de display van mijn camera en vond de foto oké. “Als mijn gezicht er maar niet goed op te zien is.” En ik dacht: een foto zonder gezicht is geen gezicht.

Vluchten kan niet meer.