Zit!

In natuurpark Chevetogne tussen Dinant en Rochefort liepen vandaag veel kinderen rond. Een brutaal meisje van een jaar of tien sprak me in het voorbijgaan aan. Ze vroeg in het Frans hoe ik heette. Ik had al gehoord dat er in haar vriendinnengroepje Vlaams werd gesproken en toen ik in het Nederlands vroeg 'En hoe heet jij?' was ze zichtbaar in de war. Ze staarde me even aan, keek om naar haar vriendinnetjes die al waren doorgelopen en riep: "Hé, die spreken Nederlands!" Vanuit de verte ging een stel duimen de lucht in.
Kinderen hebben hier twee volle maanden schoolvakantie. Volgende week donderdag, midden in de week, begint hun nieuwe schooljaar. Maar ja, 1 september is 1 september en dan hadden ze al vrij vanaf 1 juli. Juist, vanaf die vrijdag. Een weekend hebben ze hier in België niet nodig om begin of einde van de vakantie te markeren.
Twee volle maanden. Wat doe je dan? Kennelijk hebben ze hier ook een soort kindervakantieweken. Of zijn de kinderdagverblijven al open omdat ouders nou eenmaal minder lang vakantie hebben? We weten het niet. Maar er liepen in Chevetonge opmerkelijk veel peutergroepen rond. En die peuters luisterden opvallend goed naar hun begeleiders.
Ze gedroegen zich als getrainde hondjes. Af! Zit! Alles op korte commando's. Waar ze stonden, keurig in formatie, zegen ze neer in het gras. En ze bleven zitten tot de juf zei dat ze weer op mochten staan. Moest er hier nog op juffensalarissen bezuinigd worden, stuur dan voortaan een border collie mee. Die heeft er geen kind aan.

Ze hadden er geen kind aan.