Opeens viel mijn oog op een fraai doorkijkje. Een restant van een stadswal of wat het ook moge wezen, omsloten door een kromme boom een veel afhangend lover. Ik wachtte even tot een voorbijlopend groepje jongeren dit mooie decor invulde en drukte af. Jonge mensen in een eeuwenoude wereld. Cool!
Hoewel er een grasveld ter breedte van een voetbalveld tussen ons in lag, hadden de jongelui me in de gaten. Ze begonnen spontaan te zwaaien en hielden dit vol tot ik een tweede foto had gemaakt.
Wie die jongeren zijn weet ik niet. Maar het bleef niet bij een contact-op-afstand. Een stukje verderop raakte ik met hen in gesprek. Want toen we het groepje passeerden, informeerden ze naar de foto. Dankzij het venster achter op mijn digitale camera kon ik er iets van laten zien. Ze vonden de foto 'keigaaf' en 'vet', wat onder jongeren kort en bondig evenveel betekent als 'dit kan mij in hoge mate bekoren'.
Nu weet ik ook hoe één van de meiden uit het groepje heet, want ze wilde de foto wel hebben en gaf me haar e-mailadres. Ze heet Beau en daarmee verviel de anonimiteit van mensen die ik, hoe nietig ook, over een afstand van vijftig meter in mijn lens ving. Tenzij Beau een fantasienaam is, want je weet het nooit met die jeugd van tegenwoordig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten