Papegaai

Soms ben ik blij als mijn camera niet ver weg is. We vierden vakantie in de Ardennen en waren neergestreken in een restaurantje in Durbuy. Mijn fotospullen had ik in de auto laten liggen, maar die stond gelukkig vlakbij, aan de overkant van het pleintje. Want aan een tafeltje naast ons zat een gezinnetje en op een stoel aan hun tafeltje zat een papegaai. Jawel, een papegaai.
Nou komen we vaker in deze eetgelegenheid en daarom wisten we eigenlijk wel zeker dat het diertje niet bij het interieur hoorde, ook al voelde de vreemde vogel zich kennelijk zeer op zijn gemak. Bovendien ging het gezinnetje wel erg vertrouwd om met de papegaai. Ik besloot mijn camera te gaan halen om het tafereeltje vast te leggen. En daarmee was het ijs meteen gebroken. De papa van het gezinnetje bood zijn vogel spontaan aan als fotomodel. Het diertje was al veel vaker gefotografeerd vertelde hij. Dat zal wel, als je het overal mee naartoe sjouwt. Het beestje ging bij mijn vrouw op haar schouder zitten, ging op zijn rug in haar handen liggen en nestelde zich braaf op het hoofd van het zoontje. Maar de mooiste foto's zijn toch altijd de spontane, ongekunstelde. Zoals deze, waar de vogel als een heuse kroegloper zijn plekje aan de stamtafel in het café lijkt te hebben veroverd.